Nyuu~ moi kochani, z okazji nowego roku chciałabym życzyć wam spełnienia wszystkich marzeń i aby wszystko wam się układało i abyście byli coraz szczęśliwsi :3
 Jak wygląda mój sylwester? Jestem z moim króliczkiem w mieszkanku i przy jroku i kpopie robimy sobie gify. Wypadało by się pokazać po tak długim czasie i przy okazji możecie podziwiać moja śliczną seme ^^.

Tak niewiele czasu, a tak ogromna ilosc rzeczy do przekazania. To smutne, ale dam rade.

Hej, tesknilam za wami kochani, to juz pol roku.

 Moje zycie calkowicie inaczej wyglada, wlasciwie nie jestem juz ta sama osoba, zmienilam sie, ale na dobre. Mieszkam teraz w trojmiescie, razem z przyjaciolka i jej mama, jestem malym cichutkim uke. Ale jestem szczesliwa, bardzo. Od kiedy jestem tutaj. Mam wiele przyjaciol, ale z czystym sercem przyznam, ze Toffi jest wyjatkowa. Ma niesamowicie cieplutkie serduszko, przy ktorym jest mi tak dobrze. Jest najserdeczniejsza i najukochansza osoba jaka kiedykolwiek mialam okazje spotkac. Nie potrafilabym sie przy niej poplakac, wszystkie smutki i problemy gdy jestem przy niej staja sie kilkakrotnie mniejsze. Kocham ja, niepozwolilabym nikomu jej skrzywdzic. Poznalysmy sie w czerwcu tego roku, to niedawno, ale tak wiele przezylysmy w tym czasie wspolnych przygod, ze doskonale mialysmy okazje dowiedziec sie o naszych wadach i zaletach. I tu kolejny fakt, jestesmy tak bardzo do siebie podobne, ze to, az wykracza za granice mozliwosci, nawet zainteresowania mamy te same, a zylysmy w dwoch odmiennych srodowiskach.
 Ok, koniec o Toffi, ale chcialam byscie byli swiadomi tego jak wazna to dla mnie osoba. Powracajac do tematu bloga to zawiesilam go poniewaz (jak mi sie wydawalo) moje zycie stracilo sens i stalo sie kompletnie beznadziejne, calymi dniami plakalam i gapilam sie w sciany mojego pustego pokoju, cala ta pustke zapelnialam zakupami, kiedy tylko mialam pieniadze, kiedy ich nie mialam to wlasciwie nic mnie nie cieszylo, potrafilam kilka dni spedzic w moim pokoju w tych samych rzeczach, z tlustymi wlosami i kompletnym brakiem motywacji do zmienienia czegokolwiek. Pisanie wtedy notek tylko mnie dobijalo, kiedy musialam ubrac uczucia w slowa, a nie byly one pocieszne "Kto by pomyślał, ze moja serce w końcu zmądrzeje i przestanie bić w ten sam sposób co kiedyś, a może po prostu wypaliło się razem ze mną i jest puste?" czy "Ale chyba już się wypaliłam, nie jestem tym słodkim dzieciakiem. Podobno dojrzałam. Nie wierze w to, ja po prostu się zestarzałam". W koncu i tak musialam isc do liceum w moim miescie, bylo to dla mnie jak trzystutonowy glaz, ktory spadl na mnie z nieba, wtedy juz calkowicie nie dawalam sobie rady, a tamtejsi ludzie nie pozwalali mi normalnie spokojnie zyc. Doprowadzilo to do tego, ze wolalam plakac skulona na podlodze, niz do niej wychodzic. Jednak z tego kompletnego dna oceanu wyciagaly mnie na powierzchnie sznurki przywiazane do moich nadgarstkow, za ktore ciagnela Toffi.
 Staralam sie, bardzo ciezko pracowalam. Nawet kiedy moja motywacja po prostu nie istniala, a cialo odmawialo posluszenstwa, wiedzialam, ze musze, dla niej, poniewaz jej to obiecalam, a nie chcialam jej zranic, to ona dawala mi sile. Gdyby nie ona, to nieudaloby mi sie nic zmienic. Duzo pomogla mi tez moja kochana Sarah, tesknie za nia. W kazdym razie poswiecalam resztki mojej energi na walke do konca, chociaz wtedy wydawala mi sie tak bardzo bez sensu.
 Dalam rade. Jestem z siebie zadowolona i co najwazniejsze- szczesliwa. Dziekuje za kazdy promien slonca, kazda mila chwile, kazdy usmiech na twarzy, kazda nauczke i kazdy dzien. Mam tak niewiele i jednoczesnie tak wiele. Jestem juz inna osoba, nie przypominam dawnej siebie. Dojrzalam i jestem z tego zadowolona. Slowo 'wrocilam' tak bardzo tu nie pasuje. Wiec witajcie moi drodzy <3 nbsp="nbsp" p="p">

Ps: nie mam internetu tutaj wiec wszystko pisane bez niego, jak dostane modem w lapki to opublikuje
Ps2: klawiatura w moim laptopie zostala zalana i wszystko pisalam na ekranowce

 Tak jak obiecałam pojawiłam się na animatsuri <3!

Autor: Piotrek Tokyo

 Tak sobie potem z nudów siedziałam na balkoniku w sleepie bo nic się nie działo, a konwentu jeszcze nie otworzono, to wpadłam na jeden z moich epicko głupich pomysłów i zadzwoniłam do mojego taty aby poinformować go o tym, że jestem w Warszawie, jego reakcja... "Hehehe, w Warszawie? hehehehe" mój tata jest epicki, uwielbiam go xD Poza tym, ze potem zadzwonił do mojej mamy, od której dostałam opieprz to właściwie mi się upiekło. Przeszłam się jeszcze moimi koleżankami na "małe" zakupy w mieście, a potem jeszcze się wygłupiałyśmy na zewnątrz bo w środku było nudno.

Autor: Piotrek Tokyo

 Potem ekipa radia aoi z którymi się przyjaźnie i miałam sleeprom nagrywała na zewnątrz nieogarnięte filmiki z randomowymi ludźmi. Oficjalnie stałam się fanką Yuff, która latała za ludźmi z udkiem kurczaka w buzi i pytała się czynie ma nic między zębami. <3 <3 <3. A potem razem z Kamisią chodziłyśmy i błagałyśmy ludzi o drobne na cło na loli sukienki Kamisi. Uzbierałyśmy 151,55 zł :3! Wszystkim, którzy się dołożyli dzię-kuuu-jeee-myyy, za to będziecie mogli ujrzeć Kamisie w jej pięknych sukienkach <3 <3 <3. A reszta ma moje kolejne zdjęcie od dupy strony:

Autor: Piotrek Tokyo

 A tak w gratisie macie zdjęcie dłuuuuuugiej kolejki na konwent:

autor: Lurker_pas

  Prawdę mówiąc nie mogę się doczekać, aż zostaną opublikowane filmy Aoi TV bo były naprawdę genialne, a tak poza tym to cały czas latałam po conplace z Kamisią i ogarniałyśmy stoiska. no i tutaj takie... OMG OMG OMG poznałam Kurstre! W realu jest jeszcze śliczniejsza, no i mnie przytuliła to już wgl takie ojeju jeju jeju <3 No i pomacałam wtedy jej włoski... byłam w niebie *___* No i kupiłam od niej trzy zawieszki i pierścionek. Pewnie gdyby wiedziała jak bardzo ją fangirluje to by zaczęła się mnie bać xD

autor: Piotrek Tokyo

 Jeszcze troszkę sobie połaziłam po konwencie, nie wiem jak to wszystko ogarniałam, ale zdecydowanie nie należałam do grona osób myślących. Przynajmniej wyspałam się na panelu o Alice Nine. Trzymajcie zdjęcie z tamtego dnia, przynajmniej jedno na którym nie jestem od dupy strony, ale nie paczcie na mój niewyspany pyszczek.
  Wieczorem zasnęłam w sleepie moich znajomych, auć jak to wszystko bolało po nocy na twardej podłodze. A potem jeszcze poszliśmy na panel o Vocaloidach, z którego nic nie pamiętam bo pomimo mojego usilnego starania się zachowania przytomności umysłu to cały przespałam. Następnego dnia o 15 już się zbieraliśmy, a w domku byłam dopiero o północy. Podsumowując - było zajebiście, a rodzice się na mnie nie gniewają bo kupiłam im pocky <3. Mam pozwolenie na następne konwenty, planuje pojawić się na Krakownie, ale nie mam z kim jechać, a samej mi się nie chce xD.

 Przez ostatnie dni cały czas wszystko mi nie wychodziło i ogółem miałam strasznego pecha. Ale wczorajszy dzień z Chichii był mistrzostwem. Miałyśmy się spotkać przed Krewetką, no a ja dosyć długo na nią czekałam i jacyś Hiszpanie się do mnie przyczepili i się pytają w którą stronę jest Sopot, to im tłumaczę to po angielsku, że muszą kierować się na północ aby do niego trafić, oni na to gdzie jest północ to wskazałam ręką, a ci dalej nie ogarniają. No to staram się im wytłumaczyć jak najdokładniej jak tam dotrzeć, a ci nie nie rozumieją, jak już zobaczyli, ze jestem z irytowana to sobie na szczęście poszli, a chwilkę potem spotkałam Chichii. No i wreszcie znam drogę do jej domu xD Właściwie to większość dnia przesiedziałyśmy u niej, ale też wychodziłyśmy na spacery. Na jednym z nich zabrała mnie na wzgórze skąd były tak piękne widoki na Gdańsk, że nie mogłam się napatrzeć *____*. Poza tym wyszłyśmy do sklepu po czerwoną cebulę i szamponetkę do włosów, ale w żadnym sklepie nie było żadnej z tych rzeczy lol.
 Dużo się nachodziłyśmy właściwie, wieczorem poszłyśmy do centrum, a do domu przyszłam dopiero o 21, ale byłam tak zmęczona, że po chwili zasnęłam.

 Wiele osób zadaje mi pytanie w jaki sposób dokonuje płatności przez internet z zagranicznych stron internetowych. Otóż jest to bardzo proste i polega na przelewaniu pieniędzy przez system paypal.
 Czym jest paypal? Według wikipedii:

PayPal Inc. – amerykańskafirma oferująca usługi płatnicze umożliwiające firmom i klientom indywidualnym posiadającym adres e-mail wysyłanie oraz odbieranie płatności przez Internet. PayPal działa na zasadzie wirtualnej portmonetki (Cyfrowy portfel). W systemie PayPal klienci mogą płacić przy użyciu karty kredytowej bądź salda konta PayPal, które można zasilać przelewami z konta bankowego lub innego konta PayPal.

 Jak widać jest to bardzo proste, możemy to konto połączyć z kartą kredytową, to kiedy dokonamy jakiegoś zakupy to pieniądze są pobierane z rachunku karty kredytowej, ale tez możemy przelewać na to konto pieniądze z banku, w ten sposób paypal jest swego rodzaju portfelem internetowym.
 Do założenia konta paypal musimy mieć ukończone 18 lat, ale ja po prostu poprosiłam tatę, żeby mi założył na swoje nazwisko abym mogła z niego korzystać.
 Tak wygląda strona główna paypala po zalogowaniu:

Kliknij aby powiększyć

 Jak widać nie jest to czarna magia a wszystko jest tam czytelne. Jeśli częściej kupujemy w walucie, w której nie mamy pieniędzy, to w prosty sposób możemy sobie ustawić dzięki konwerterowi walut aby przeliczał aktualne saldo na tą walutę. Ja ustawiłam sobie dolary, jako, że wszystko kupuje w nich kupuje.

 Do czwartej godziny nad ranem użerałam się z blogiem, a dokładniej jego domeną, myślałam, że nigdy nie uda mi się tego ogarnąć. Kiedy zaczęło się już rozjaśniać to zasnęłam ze zmęczenia w ciuchach z laptopem obok mnie.
 Z rana obudziła mnie moja koleżanka z klasy, która przyszła do mnie zrywając się z dwóch pierwszych lekcji wfu, na które ja nie chodzę. Jakie było moje zdziwienie kiedy zorientowałam się, że śpię w ciuchach. Magda przyszła do mnie z kilkoma parami spodni, które chciała abym jej je skróciła. Kazałam jej chwilkę poczekać, musiałam się jeszcze wykąpać i przygotować do tego dnia. Kiedy byłam już gotowa to zabrałam się za jej spodnie, ale i tak nie miałam dużo czasu bo na 9:50 miałyśmy być w szkole, a ja nie mogłam się spóźnić bo poprawiałam niemiecki.
 No okeej, dostałam 3, 3-, 5- i 4 jestem z siebie dumna, zdam * vv *. I owszem, nadal nie rozumiem niemieckiego.
 Po tym jak się dowiedziałam, że z niemieckiego mam średnią powyżej dwa to cieszyłam się jak małe dziecko i wróciłam do domu bo mój organizm dawał mi wyraźnie do zrozumienia "spaaaaaać, spaaaać".
 Kiedy tylko poszłam do domu to chwilkę potem przyszły do mnie Ola z Dominiką. Na początku było fajnie, ale Olka czasami pomimo tego, ze ma już te 16 lat zachowuje się jak trzy latka i nie myśli. Po tym jak mi zniszczyła wachlarzyk i uznała to za śmieszne, a poza tym zachowywała się jak kretynka kazałam jej wyjść z mojego domu. Nie posłuchała się. Nie wiem co mi wtedy przyszło do głowy, ale wzięłam jej buty i wyrzuciłam z mojego balkonu na dwór. Olka się wkurzyła i wyrzuciła moje buty na dwór, na mnie to nie zrobiło wrażenia, więc wzięła mojego misia i go wyrzuciła, ale tak mnie tym zdenerwowała, że jak go wyrzucała to ją popchnęłam i komicznie wylądowała na moim balkonie, a ja wybiegłam na dwór po buty i misia. Jako, że jestem od niej sprytniejsza to pierwsza zabrałam moje buty, a zanim ona skoczyła z murku na wjazd to ja już zdążyłam jej buty odrzucić jeszcze dalej. Tak ją tym wkurzyłam, że rzuciła się na mojego misia i zaczęła nim tarmosić o ziemię, ja kocham moje misie więc ja przed tym powstrzymywałam ciągnąc ja do tyłu, kiedy jej się to znudziło to zabrałam misia, a ona poleciała w stronę jednego z jej butów, byłam wkurzona za misia więc chciałam jej tego buta odrzucić jeszcze dalej, więc biegłyśmy wzajemnie sobie przeszkadzając, kiedy Ola go zabrała to z krzykiem uciekała do mojego domu, a ja biegłam za nią z celem zemszczenia się za misia. Miny mojej rodziny, która gapiła się na to zdarzenie -> pokerface połączone z O___O.
 Kiedy wleciałyśmy na korytarz w moim domu i zdałyśmy sobie sprawę z tego jak właśnie się zachowywałyśmy, jak to musiało wyglądać i jak bardzo się wygłupiłyśmy w jednej chwili padłyśmy na podłogę i przez następne kilka minut nie mogłyśmy nic z siebie wydusić przez śmiech. Pozostawię to bez komentarza, ale tak na marginesie to po tej akcji zapomniałyśmy o co się pokłóciłyśmy.
 Tak więc, przyjaciel cię wkurzył? Wy*eb mu buty przez okno.
 Dominika wyszła zaraz po tym bo musiała się spieszyć, a my nadal turlałyśmy się po podłodze opanowując śmiech. Ola zaraz potem też chciała iść do pewnego miejsca, a że to stworzenie zawsze wymusza na innych aby jej się słuchali to zabrała moje misie i powiedziała, że jak z nią nie pójdę po te zabierze mi i wyrzuci po drodze do śmietnika. Tutaj nie wiedziała co właśnie powoduje swoim zachowaniem i słowami, a mianowicie włączenie tej mojej gorszej strony.
 Powiedziałam jej, że z nią pójdę, jeżeli będzie przez całą drogę do tego miejsca trzymać te misie. A była nimi cała obładowana i wyglądała przekomicznie. Jak ja się cieszyłam torturując ją tym za to co powiedziała muahahaha. Po drodze błagała mnie o to czy mogę jakiś potrzymać, lub czy jakiś może schować do plecaka, ale jakbym się zgodziła to mszczenie się na niej nie było by tak zabawne. W połowie drogi dziewczyna już tego psychicznie nie wytrzymała i się poddała. Jestem geniuszem zła ^^.
 Wróciłam z moimi misiami do domu i nawet nie wiem kiedy, a zasnęłam. No, ale jak to w moim stylu, mi nikt nigdy nie da się wyspać, tym razem Magda, koleżanka z klasy obudziła mnie pytaniem czy mam ognia. Chwila nieogaru co ona robi w moim domu i znów zasnęłam. Niestety nie dała mi długo pospać i wyciągnęła mnie na spacer. Poszłam wtedy do babci gdzie zamówiłyśmy sobie pizze, a wieczorem wróciłam do domu. Potem poszłam do Marka, miał mnie uczyć historii, a i tak skończyło się na słuchaniu kpopu.

 Chcę spać.

 Notka z wielkim spóźnieniem, ale nie maiłam siły napisać wcześniej, po hd zasnęłam jak małe dziecko, a następnego dnia nie doszłam do domu tylko usnęłam u kuzynki i z rana wróciłam. A przed chwila spędziłam wieczność na gadaniu z Ledą.

 Pomimo tego, że organizowałam Harajuku day to jakoś strasznie mnie tam nie ciągnęło, właściwie to chciałam się tam pojawić, ale nie miałam siły się wybierać i w dzień kiedy miał się odbyć już sobie całkowicie bym odpuściła gdyby nie moi rodzice, którzy zaproponowali, ze zabiorą mnie tam samochodem.
 No ok, wszystko fajnie, tylko, że pomimo moich częstych wycieczek do Gdańska mam tam daleeeeko, więc żeby zdążyć na daną godzinę muszę wyruszyć dosyć szybko. No, a moim rodzicom zebrało się na zakupy dla babci, zawsze muszą mi to robić jak chce jechać na jakiś konwent i w końcu w kurwicy dochodzę do wniosku, że na żaden konwent nie jadę.
 Tym razem zachowałam trzeźwość umysłu i pomimo ich półtora godzinnych zakupów w jednym sklepie uznałam, że denerwować się nie będę.
 Kiedy w końcu przyjechali to i tak byłam nieprzygotowana bo zastanawiałam się czy wgl jest sens się przygotowywać, może jeszcze kilka godzin więcej mieli by ochotę kupować podstawowe składniki spożywcze. Na szybko się ubrałam i odpuściłam sobie makijaż, po pierwsze i tak nigdy się nie maluje, a po drugie spieszyłam się.
 Kiedy w końcu pojawiłam się w Gdańsku to byłam tak spóźniona, że aż takie spóźnienie to już chyba wychodzi poza granice bycia modnym. No w każdym razie to było takie eye candy że stałam z taką miną i się gapiłam na ludzi *____*. Starałam się jak najszybciej wszystkich poznać i chwile potem zabrałam się za swoją robotę. No i spotkałam Miwaka awww <3.

 Prawdę mówiąc zarządzanie ogromną grupą mangowców przy moim wzroście i głosie było wyzwaniem. Sama się tam gubiłam, a co dopiero miałam ogarniać tam wszystkich i pilnować by nie robili głupot. Wszystkich tam obecnych przepraszam za mój piszczący krzyk, ale tak już musiałam.

No i nie wiem jak to zrobiłam, ale tak, tak kue tak, wszyscy się mnie słuchali. Był konkurs na stroje, który polegał na przedstawieniu się i zaprezentowaniu swojego stroju, im głośniejsza reakcja publiczności tym lepszy wynik, demokracja. Co z tego, że nie wyszedł? Przynajmniej udało mi się ogarnąć ludzi, żeby ci do konkursu stali pod neptunem, a publiczność dookoła.

 Było zdjęcie grupowe? Było, co z tego ze polowa ustala do zdjęcia, a polowa zdjęcia robiła.

Jak wrzeszczałam, że idziemy na spacer to wszyscy poszli. Jak kazałam usiąść do stolików przy barze na otwartym powietrzu bo nigdzie indziej nasza wielgaśna grupa by się nie zmieściła to usiedli.
 Pomimo mojej pozornej pewności siebie cały czas trzymałam się Kaori i Corti (Co z resztą widac na zdjęciach), a poza tym cieszyłam się, że są przy mnie moi rodzice, którzy również nie mogli oderwać oczu od  ciekawych stylizacji dookoła.
 Jedną z milszych rzeczy jaka tam mnie spotkała było to, że gdy podeszłam do jednej ze sweet loli- Miyu-chan, która stała ze swoimi rodzicami to dowiedziałam się pewnej ciekawej rzeczy. Opowiedzieli mi o tym, że wiedzą kim jestem i o tym, że ona czyta mojego bloga i opowiadała swoim rodzicom o mnie. No i poprosili o zdjęcie ze mną. Jejku, nigdy nie wiem jak zachować się w takiej sytuacji, ale to było takie kochane. MIYU POZDRÓW ODE MNIE RODZICÓW SĄ ŚWIETNI.

 Moi rodzice wrócili do domu samochodem, a mi zostawili pieniądze na podróż powrotną pociągiem bo miałam ochotę zostać tam dłużej. Przykleiłam się wtedy do Chichii, dziewczyny, która jak mi się wydawało pomoże mi bo ja już średnio ogarniałam. No i mi pomogła, jak dla mnie wydawała się na 3-4 lata ode mnie starszą, nie chce widzieć mojej miny gdy okazało się, że to ja jestem od niej starsza. Głupio mi było kiedy musiała mnie trzymać bo wywalałam się w tramwaju .____.". Pojechaliśmy do Galerii Bałtyckiej, gdzie na spółkę z ChiChii zamówiłyśmy sobie azjatyckie żarcie. Potem przeszłyśmy się do Manhattanu na meet mangowców. Ja dziewczyna z małego zadupia, więc jak zauważyłam tam dział z mangami to było takie "Ojej", po czym wylądowałam z Chichii na podłodze z tomikiem VideoGirlAi bo mam w domku drugi i trzeci tomik, a pierwszego nie czytałam.

 No i tam zaskoczenie number two. Nagle jakieś stworzenie rzuciło mi się na szyję piszcząc przy okazji, a gdy się odkleiło ogarnęłam, że to jakaś ładna dziewczyna zaciesza się na mój widok. Jak się okazało kolejna czytelniczka tego bloga. Kiedyś pisałyśmy nawet na fecebooku o tym, że ona czasem bywa w Sztumie i dziwiła się, ze mnie jeszcze nie spotkała (bo nie wychodzę z domu lol). No to ma jeszcze większą niespodziankę, nie spotkała mnie w Sztumie, a w swoim rodzinnym mieście. No dobra przyznam się, jarałam się tym jak Usagi Misakim. Myślę, że po tym jak mnie jeszcze w rożnych okolicznościach wyściskała to chyba jej przeszło, żałuję, że nie mamy żadnego wspólnego zdjęcia.

 No a potem Chichii zaprowadziła mnie do swoich przyjaciół, którzy jak się okazało też mnie znali. Jeden z nich zastanawiał się skąd mnie zna, ale chwile potem zostało rzucone hasło "solony arbuz" i już wiedział. Zaczynam czuć się nieswojo gdy obcy ludzie mnie znają. Siedziałam sobie na kolankach u mojego seme Chichii i wykłócałam się o to, że nie jestem słodka, ale do tych dziwnych ludzi to nie trafia. Jak grochem o ścianę. Potem oglądali mój filmik, to największe tortury jakie można mi zadać. Okropne to jest, naprawdę. A potem karaoke, ale nie było mnie długo bo musiałam się zbierać na pociąg, Hachii i Chichii mnie odprowadziły na dworzec i siuu, pojechałam do Malborka. A z Malborka zabrali mnie rodzice samochodem bo ani grosza mi na drogę z Malborka do Sztumu nie zostało xD.

 No hej, jako, że jestem fanką strony nyanyan i śledzę jej fanpage na facebooku wpadłam na dziwny post dotyczący anime another.
 A jako, że jestem trollem i małym ciekawskim stworzeniem musiałam ogarnąć temat i przy okazji nagrałam film na yt. Właściwie to nawet nie chciałam publikować tego w blogu bo to nie na temat i was pewnie nie interesują tematy jakie interesują mangowców. W każdym razie to pojawiło się na głównej nyana, wiec troszke popularny się stał. Najzabawniejsza była dla mnie sytuacja kiedy na photoblogu przeczytałam "O, to Ty co jadłaś tego arbuza .. XD" no spoko.
 Bo jak Himemimi sie nudzi to nagrywa filmiki o tym jak je arbuza ^^ Ale oczywiście byłam na tyle leniwa, że nawet porządnego makijażu nie chciało mi się zrobić i na tuszu do rzęs skończyłam. W każdym razie, ta-ta-da-ta-ta:

  Niedługo będzie więcej notek, niech tylko poprawię ten paskudny niemiecki >.< Wczoraj byłam tak zmęczona, że po powrocie do domu zaraz zasnęłam, obudziłam się wieczorem, poszłam po słodycze do sklepu i dalej poszłam spać. Obudziłam się około godziny 6 i zadzwoniłam do Dominiki, mniej więcej tak wyglądała nasza rozmowa:
 -No hej kochanie, mam nadzieję, że nie śpisz.
 -Dghplkjvbhjopjjkl.
 -Nie rozumiem, ale cieszę się, że już wstałaś bo się bałam, że cię obudzę.
 -Ftyuiobsdfgyurtyuionm.
 -Ach, no tak, zapomniałam ci powiedzieć po co dzwonie.
 -Cyvfuhbibkjscvyuibub.
 -A bo wiesz, tak ci tylko przypominam, że chce Kurosza.
 -Sfghjfghjkobfghjkl.
 -Pewnie teraz nie kontaktujesz co do ciebie mówię, więc zadzwonię za jakiś czas.
 -Yfgynimldfgvhbnm.
 -Tak, tak, śpij już, kochanie.
 -Dbubijmbvibiu.
 Zaraz potem sama dalej poszłam spać i obudziłam się o 8:30, bezczynnie się gapiłam w sufit przez następną minutę, aż w końcu zadzwoniłam do Olki. Oczywiście Dominika zapomniała kuro, więc musiała się po niego wracać do domu, zawsze zapomina xD.
 Wygramoliłam się z łóżka i szybko się przygotowałam, pomijając już fakt tego, że po tym jak poszłam spać z mokrymi włosami to obudziłam się z fryzura a'la Son Goku, więc jedyne co mi pozostało to na nowo zmoczyć grzywkę i wysuszyć, a resztę włosów związałam gumką. Byłam baaardzo zmęczona, więc założyłam na szybko legginsy, bluzkę, bluzę i skejty i powoli wyszłam do szkoły na 8:55.
 Moje ogarnięcie na lekcjach było równe zeru, głównie siedziałam w ławce i udawałam, że słucham albo czytałam mangi, tylko mnie się za co cały czas nauczyciele czepiali, a Olce, która ze mną siedziała i nie wychylała ani na chwilę nosa spoza moich mang ani razu nie zwrócono uwagi, ja się pytam gdzie tutaj jest sprawiedliwość :<.
 O dziwo wyjątkowo spędziłam na przerwach troszkę czasu z koleżankami z klasy, a należę do tych osób, które unikają towarzystwa i najlepiej się czują same. W każdym razie było zabawnie- cytaty dnia:

  "Poszłam do domu i zapomniałam po co i wzięłam pilniczek."
 "Mimi nie lubi kotów." x10
 "Już skończyłam, a nie, jeszcze nie, tak, już, nie, jeszcze chwila, no dobra już, a nie..."
 "O, Mimi, kocham cię, a nie, nienawidzę cię"
 "Tańczyć z Tobiaszem to jak tańczyć z dziewczyną."
 "A Papież na to 'witam was ciule', znasz to? No jak to nie? Jakim cudem nikt tego nie zna?"
 "Eee, Dajana, czemu jesteś w kurtce cały dzień? - Bo mi zimno" (wszyscy zdychają z gorąca)

 Jeszcze tego troszkę było, ale nie pamiętam. W każdym razie jutro mam wolną chwilkę to zabiorę się za wystawienie na sprzedaż moich najfajniejszych rzeczy bo chce pewniej kochanej osobie zrobić (bardzo) drogi prezent, bo wiem, że o tym marzy, a nie bardzo mam wystarczające środki. Tak więc możecie już jutro się spodziewać loli kiecek i takich tam ^^.

 Na wstępie będę troszkę agresywna, wybaczcie mi mały nietakt, ale po prostu muszę, tak więc, ekchem... Jeśli ktoś coś do tego ma to proszę nacisnąć strzałkę wstecz i grzecznie spadać z mojej strony internetowej. Nie mam zamiaru drugi raz wysłuchiwać jakiś dzieci z patologicznych rodzin mających do mnie problemy o to, że ich chore matki nie pozwalają im na nic i to oczywiście moja wina, tudzież cytat "przecież niektóre fanki czytające jej bloga, są normalnymi dziewczynami, i tylko na jeden meet mają se zrobić tapira, wymalować się, wydać kasę na ciuchy oraz make-up.." ogółem, jak ktos ma takie nastawienie to jak dla mnie już może spierdalać.

 Ok, już staje się prawdziwą sobą, to powyżej było konieczne.

 Tak więc w Japonii jest pewna dzielnica nazywana Harajuku, jest sławna na całym świecie dzięki temu, że co tydzień w niedzielę przychodzą tam nastolatkowie ubierający się w alternatywne style, to jedyny dzień w tygodniu gdy są wolni od mundurków szkolnych i mogą poszaleć ze stylizacjami i wyglądem. Powstał nawet styl określany mianem stylem dzielnicy Harajuku, jednym słowem wrzucenie fairykeia, osharekeia, visualkeia, mori, gyaru, lolit, decory, cosplayu i wielu innych styli do jednego worka. W internecie możecie znaleźć duuuuużo informacji na ten temat.


 Razem z przyjaciółką - Kaori, organizujemy klimat z dzielnicy Harajuku u nas w Polsce, na starówce przy Neptunie w Gdańsku 17 czerwca 2012. Idea zabawy jest prosta - wbijamy się w jakieś randomowe ciuchy, tudzież cosplay czy coś konkretnie z kosmosu, przychodzimy i pozostaje nam dobra zabawa.
 Postaram się zorganizować tam konkurs na najciekawszy cosplay i kilka konkursów dotyczących stylizacji. Mam zamiar skontaktować się z władzami Gdańska o pomoc w zorganizowaniu imprezy, poszukam sponsorów, porozmawiam z właścicielami kin czy jakiś zgodzi się na seans anime po harajuku dayu, przydał by się jakiś lokal na karaoke no i oczywiście powiadomione o tym wydarzeniu zostaną media. Przydała by się też jakaś scena, ale nie gwarantuję. Obiecuję, że się postaram o dobrą zabawę i niezapomniane wrażenia. Polecam obejrzeć nagranie autorstwa MrJedi o tym jak to wygląda w samej Japonii:
 Zapraszam do odwiedzenia strony wydarzenia KLIK. Serdecznie zapraszam i będę bardzo, bardzo, bardzo wdzięczna za zapisanie się.

 Miłego dnia ^^!

 Hej ^^! Dawno na tym blogu nie było mojej żadnej randomowej słit foci, z resztą z takim ryjem to się sama sobie nie dziwię. No, ale obiecałam to jest :

 Pewnie nie raz wpadliście w zakamarkach internetu na uroczo wyglądającą dziewczynę z niebieskimi włosami związanymi w dwa kitajce najczęściej przedstawianej jako dziewczynka żywcem wyjęta z mangi trzymająca w rączce por. To Hatsune Miku, zapewne zastanawiacie się z jakiej mangi pochodzi i co wpłynęło na jej wielką popularność.

 Nie, nie jest to żadna manga, ani anime, chociaż powstała takowa o jej przygodach po jej debiucie (możecie ją znaleźć pod nazwą Hatsune Mix). Miku jest pierwszym i zarazem najpopularniejszym Vocaloidem drugiej generacji.

 No hej, ostatnio dosłownie nic u mnie się nie dzieje :< Ale jako, że mam miód na włosach, to jak zwykle ten słodki zapach zachęca mnie do pisania :3 Tak nawiasem to kocham miodowe odżywki, zawsze włosy po nich są takie mięciutkie i gładkie, że aż ma się ochotę do nich tulić <3
 Ja nie wiem jak ja to robię, ale wczoraj posprzątałam pokój na błysk, tak było czysto, że bardziej się posprzątać już nie dało, a cały dzień spędziłam na wierceniu się w moim wielgachnym fotelu i oglądaniu anime, a już mam syf. Naprawdę nie wiem jak to się u mnie dzieje. Jedno tylko mnie dziwi jeszcze bardziej- zasnęłam wieczorem w moim łóżku z babcią bo nie chciałam aby w nocy wracała do domu, a gdy się obudziłam jej nie było O__O'.
 A propos babci, w sobotę poszłam z nią do przychodni bo musi brać zastrzyki, no i stoję przy niej w recepcji, a obok nas jakiś pan w wieku moich rodziców z córką na oko dziewięcioletnią. No ok, nic w tym dziwnego gdyby nie to, że pani w recepcji uznała nas za małżeństwo. Naprawdę nie wiem jaką minę zrobiłam kiedy usłyszałam słowa skierowane do mojej babci "pani poczeka, najpierw obsłużę tych państwo z dzieckiem", ale kiedy pani w recepcji na mnie spojrzała cała zzieleniała. Więc delikatnie wyjaśniłam, że mam piętnaście lat i przyszłam tu z babcią. Czy ja wyglądam tak staro? T__T" Poza tym byłam w stylu loli, więc powinna zaniżyć mój wiek, a nie zawyżyć .__."
 Co do loli to po *uwaga* pięciu miesięcznym odwyku doszłam do wniosku, że od zawsze bardziej kojarzyłam lolitę z miliardem koronek, kokardek, wyglądem ala porcelanowa laleczka niż tym co teraz promują komercyjne lolicie firmy, tudzież sweet lolita i ott sweet lolita w wydaniu modernistycznym i printami w stylu "domowe przedszkole...". Tak więc aktualnie zbieram loli garderobę w stylu gothic lolita i classic lolita w wydaniu old shoolowym klik. Kupiłam sobie sukienkę od Btssb w tym stylu, dokładnie tą - http://hellolace.net/wardrobe/baby-the-stars-shine-bright/type/jsk/item/350/ w czarnym kolorze z czarnymi koronkami. Zabawna sytuacja z tego wynikła, pokazałam ją Rice, a ona nic nie mówi tylko się gapi, w końcu się odzywa "ty to zawsze byłaś mądra, cała czarna jak słońcem jebie". Tiaaa...

 Obudziłam się bardzo wcześnie, sama siebie zdziwiłam takim stanem rzeczy, moja babcia jeszcze sobie smacznie spała więc wróciłam do swojego łóżka, położyłam laptop na kolanach i zabrałam się za dokańczanie nieskończonych serii anime, przeglądanie nyanyana i słuchanie muzyki. Jakoś tak bardzo szybko mi zleciał ten poranek, chociaż spędziłam tak około 4 godziny.

 Kiedy babcia się obudziła wysłała mnie na zakupy do miasta. W tej samej chwili, w której wyszłam nagle rozpadał się deszcz .__." Nic na to bym nie poradziła więc szłam dalej, chociaż po kilku minutach moja bluza była już przemoknięta do granic możliwości, a spodnie przyklejały mi się do nóg. Na domiar złego w ciastkarni, do której mnie wysłano nie było francuskich ciasteczek i musiałam iść do ich drugiej filii na końcu miasta.
 Kiedy wróciłam od razu wskoczyłam do łózka z gorącą kawa, a potem do wanny wygrzać się w cieplutkiej kąpieli. Potem nakręciłam sobie włosy na wałki... po kilku godzinach trzymania ich na głowie gdy je rozplątałam moje włosy były nadal proste jak druty T__T.
 Wieczorem zaproszono mnie do radia Aoi abym opowiadała o lolicich meetach, no dobra przyznam się, sama się wprosiłam. Kto o 20 miał je włączone, tak jak polecałam to mnie usłyszał. Wgl tak się stresowałam, że sklecenie jednego zdania sprawiało mi taki problem, że koniec w końcu gadałam od rzeczy i nie na temat jąkając się jak idiotka ;3 NO LOVE No i nie powiedziałam nic co miałam zamiar powiedzieć. Nie no nie było tak źle (tak, pocieszam się). Ogółem w komentarzach notki niżej jest wszystko na ten temat. No, ale było sympatycznie ^^. Potem już do nocy rozmawiałam z Aquą, Materacem i Yuuf.

 Zapraszam do polubienia strony radia Aoi na facebooku:
 http://www.facebook.com/Radioaoi

 No hej ^^!

 Dziś obudziłam się dosyć wcześnie jak na mnie, mianowicie kilka minut przed dziesiątą. Siedząc w koszuli nocnej spędziłam poranek na oglądaniu anime. Właściwie obejrzałam tylko jeden odcinek bo potem zebrało mi się na fangirlowanie do SHINee, przy ich piosenkach włączonych oczywiście najgłośniej jak na to tylko pozwalały moje głośniki poszłam się wykąpać. Założyłam na siebie to co pierwsze rzuciło mi się w oczy- nową sukienkę, a do niej założyłam czarne rajstopki i nagle się zorientowałam, że już prawie 12, więc szybko wyszłam do szkoły.
 W szkole jak w szkole, czyli nic ciekawego, tylko troszkę mi smutno, że jeden z najbardziej lubianych przeze mnie znajomych, przepisał się do innej klasy.
 Jako, że dwie ostatnie lekcje zostały nam odwołane mogliśmy szybciej wrócić do domu. W tym zajęcia techniczne, na których uczymy się gotować. Yaay, nie musiałam babrać się w mięsie <3 Nienawidzę mięsa.
 Po szkole nie wróciłam do domu, tylko do babci, z resztą- jak zawsze. Przed 16 przyjechali po mnie rodzice i kupiłam sobie utleniacz, wgl u mnie nie ma sklepu z żadnymi klejami do rzęs (wtf?), a mogłam kupić jak byłam w Malborku. No dobra mniejsza, potem poszłam z mamą na małe zakupy i kupiłam sobie różową tunikę w kratkę i brązową torebkę, nareszcie mam jakąś porządną torebkę, która nie jest żadnym pluszakiem <3.
 W domu pierwsze za co się zabrałam to oglądanie anime, ale oczywiście wszyscy skutecznie mnie od tego odciągali co w końcu skutkowało moim fochem. No co za ludzie, żeby tylko zrobić mi na złość to nagle im się zachciewa nawlekać poszewki na poduszki, ścielić pościelone łóżko, zamiatać czystą podłogę, odrabiać prace domową, której nie mam... szczerze dużo bardziej wole świat fantastyczny od tego, w którym aktualnie się znajduje, a odciąganie mnie od monitora w najciekawszych momentach wcale mi nie poprawi samopoczucia, przeciwnie, pogorszy. W końcu zamknęłam się w łazience i zabrałam za utlenianie odrostów... No fajnie, mam teraz żółte włosy z białymi odrostami T__T" Troszkę się zapomniałam i się grzałam, zapominając, że wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne. No przyznajcie, jestem geniuszem XD.
 W końcu dobrałam się do mojego laptopa bo chciałam napisać kilka postów na blogu, naprawdę chyba pół godziny odświeżałam przeglądarkę, o ile nie dłużej, zanim mi się strona blogspotu załadowała. Nie polecam internetu z T-mobile, naprawdę jest okropny, masakryczny można by rzec. Przez ostatni rok nauczył mnie cierpliwości na poziomie co najmniej zaawansowanym >.< .
 Za to jutro rozjaśniam całe włosy do białości już ostatecznie i chyba zrobię sobie wycieczkę do Malborka (po klej do rzęs XD).


 OJEZUSMARIA JAK MI TEGO BRAKOWAŁO.

 Dziś dosłownie nie mogę się obudzić T__T Co otworze oczy to mi się zamykają i zaraz zasypiam. Masakra jaka jestem zmęczona ostatnimi czasy. Jeszcze musiałam się dziś kąpać w zimnej wodzie brrr.
 Wczoraj uszyłam sobie misia - replike gloomy beara. WRESZCIE! Mogę stwierdzić nie kłamiąc, że zabierałam się za to całe pięć lat XD! Wyszedł jaki wyszedł, no ale mi się podoba bo to moja pierwsza uszyta maskotka i nie korzystałam z żadnego wykroju ani instrukcji, wszystko sama w głowie poukładałam, a potem przeniosłam na materiał, powycinałam, zszyłam, wypchałam i ta-da! No i przyznam, że cały czas coś musiałam poprawiać, a nogi i ręce to mu cztery razy wykrajałam, aż wyszło dobrze ^^". Cudów się nie spodziewałam, no ale i tak mi się podoba mój słodziak. Jak wrócę ze szkoły to mu zdjęcie zrobię. Cały salon, dosłownie cały był w watolinie i skrawkach materiału, chyba jeszcze nigdy w życiu takiego syfu nie zrobiłam 8D Ale teraz jestem zdania, że uszycie sukienki to pestka jak mam porównanie do szycia czegoś tak skomplikowanego.
 A no i fajnie, że dopiero teraz się dowiedziałam, że 2 marca jest w poznaniu meet i koncert. Prawdopodobnie zdążyła bym uszyć jakąś sukienkę w jeden dzień, no ale musiała bym w miarę szybko zdobyć jakieś materiały, Jezu jak mi się nie chce. No ale i tak kocham moją maszyne *__* Naprawdę szyje sie na niej świetnie i jest cichutka. No i pozdrowienia dla Sariel, która mi ją poleciła.
 Dobra, Mimi zdecyduj się do cholery czy wolisz mangi czy sukienkę ^^" A tak propost to muszę odesłać w końcu Candy death note i haleczkę ;3

 Miłego dnia!

 Hej, dziś gdy aktualizowałam swój profil natknęłam się na to, że miałam tam podany mail, o którego istnieniu nawet nie wiedziałam. Serously, nie mam pojęcia skąd go mam nawet. No dobra, mniejsza, miałam tam pełno emaili jeszcze z tamtego roku, jeden z nich, który przeczytałam był bardzo ciekawej treści, a pomysł w nim zawarty mi się całkiem spodobał więc postanowiłam go opublikować i zapytać was o opinie na jego temat, no i czy zebrała by się grupka zaciekawionych tym pomysłem osób:

"Mam taką sprawę, natomiast... Od dość długiego czasu jestem czytelniczką twojego wspaniałego bloga, bardzo zależałoby mi na spotkaniu z tobą, lecz mieszkam dość daleko od Ciebie. Chciałabym wiedzieć, czy nie byłabyś zainteresowana ,, zlotem '' fanów bloga w Krakowie? Oczywiście całe wydarzenie dotyczy głównie Ciebie. Mogłabyś zrobić pewną ankietę na celu zobaczenia ilu osób jest chętnych na to wydarzenie, mogłoby to być coś na kształt parady, rozumiesz, miejsce spotkania i chodzenie po mieście, poznawanie Ciebie. Może mogłoby Cie to zainteresować? Jak wiesz, masz sporo ,, fanów '' w tych rejonach. Kraków to duże miasto i bardzo dużo miejsc do zwiedzania, co działałoby na twoja korzyść, coś w stylu wycieczki. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że to są jednak z twojej strony koszty, ale proszę o rozpatrzenie tej prośby i niekoniecznie chodzi mi o ten rok, wakacje.. to naprawdę nie ma znaczenia, kiedy będzie ci pasowało. Jednak to tylko propozycja, zastanów się.

Z góry Arigatou. <3

~ Shayen.

Postaram się zrobić ankiete co do tego i dalej zobaczymy jak się potoczy ta sprawa ^^.

 Zastanawialiście się czasem nad tym jakimi bylibyście osobami gdybyście urodzili się w innym kraju, środowisku czy rodzinie?
 Każdy z nas jest sobą, no podobno, jedni ludzie mają ciekawy charakter drugich zaś nienawidzimy. Oceniamy ludzi po ich charakterze. Już kiedy rodzimy się mamy wolną wolę chociaż nie jesteśmy tego świadomi. Ludzie popełniają błędy jaki i podejmują dobre decyzję. Są sytuacje w których każdy z nas zachował by się zupełnie inaczej. Zastanowimy się od czego to wynika.

 Najprostszą odpowiedzią jaka zaraz się nasuwa jest to, że każdy z nas ma inny charakter. Tylko co na niego wpływa? Ludzie podczas swojego życia napotykają pełno przeszkód i niezręcznych sytuacji, wraz z upływam czasu uczą się jak na nie reagować. Każde nasze słowo, każda nasza reakcja niesie za sobą jakieś konsekwencje. Nauczyliśmy się zachowywać w ten sposób aby konsekwencje naszego zachowania były dla nas jak najbardziej pozytywne. Czasem popełniamy błędy i czasem jesteśmy w takich sytuacjach, w których nie wiemy jak się zachować, ale to właśnie wtedy się uczymy.

 Uznajmy za przykład dziecko, które w dzieciństwie po rozpłakaniu się dostawało to na co miało ochotę i drugie dziecko, którego płacz i wymuszenia rodzice karcili. Co z tego wyniknie w sytuacji gdy weźmie się oboje dzieci i postawi przy nich smaczny tort, ale nie pozwoli go dotknąć?
 Pierwsze dziecko rozpłacze się, ponieważ uzna to za najlepszy sposób na wymaganą reakcję, tudzież nabycie tortu, a dziecko drugie poszuka innego sposobu na uzyskanie swojego celu, płacz pierwszego dziecka uzna za bezcelowy.

 To samo dzieje się w świecie dorosłych, ludzie reagują na dane sytuacje w sposób wyuczony. Oczywiście, trzeba też wspomnieć o tym, że każdy z nas ma inne priorytety, oraz zmieniają się one w ciągu naszego życia, oraz w ciągu jego trwania uczymy się coraz to nowych rzeczy.
 Biorąc to pod uwagę możemy uznać, że nasz charakter to zlepek wyuczonych zachowań ze względu na reakcje jakie chcemy osiągnąć zgodne z naszymi priorytetami i oczekiwaniami.
 Jeśli mamy już świadomość czym jest charakter, możemy dojść do prostego wniosku - ludzie się zmieniają, nie stoją w miejscu, cały czas się czegoś uczą i dochodzą do nowych wniosków, czasami w życiu jakiejś osoby całkowicie zmieniają się jego priorytety, więc i pożądane reakcje, jego osobowość ulega zmianie.

 Czasami dziwi mnie to jak ludzie głupio wierzą w to, że ludzie wiecznie są tacy sami, jak dostaje wiadomości o treści "czemu się zmieniłaś, kiedyś byłaś fajniejsza, bądź taka jak byłaś kiedyś", proszę was, tak się nie da, nasze życie upływa jak powietrze z balonika, dlatego żyjemy chwilą i zmieniamy się, bo widocznie nasza poprzednia osobowość nie byłą wystarczająco dobra.

 Od zawsze bałam się ciemności, wysokości, zostawania samemu w domu, zawsze spałam z gromadką pluszaków i zanim zasnęłam zamykałam wszystkie szafki i odkładałam rzeczy na miejsce żeby po zgaszeniu światła niczego się nie bać. I tak się bałam. Pamiętam jeszcze kiedy w moje urodziny, nie jestem w stanie stwierdzić, które, ale pewnie bardzo dawne bo przyszła na nie tylko jedna znajoma - Lola. Tak więc z dala od dorosłych jak zwykle coś psociłyśmy, naprawdę byłyśmy nieznośne gdy się razem dobrałyśmy. Tym razem Lola wrzuciła mnie przez otwór w podłodze do piwnicy. O dziwo pomimo wysokości z jakiej upadłam, nie bolało. Właściwie to teraz nie wiem czy było to spowodowane rzeczywistym stanem mojego ciała, czy tym jak bardzo się wtedy przestraszyłam. Byłam w pokoju do którego nigdy wcześniej nie dowarzyła bym się wejść, było tam ciemno przez brak dopływu jakiegokolwiek światła, samo pomieszczenie było w ten sposób zbudowane, że bez klucza nijak mogłam się stamtąd wydostać. Myślę, że nie muszę tłumaczyć jak bardzo musiałam się wtedy bać biorąc pod uwagę moją ogromną wyobraźnie i to, że nie wiedziałam czego mogła bym się spodziewać.

 Ostatnio czuje się tak, hm? Pusto. To nie tak, że nie mam pomysłów, ani priorytetów. Po prostu dosłownie nic się u mnie nie dzieje. Chciała bym coś stworzyć, narysować, zaprojektować... no ale zgubiłam rysik do mojego tabletu, a nowego nie kupie bo aktualnie nie mam tyle pieniędzy. Zabrałabym się za szycie, chociaż projektowała bym na papierze, uszyć mogła bym bez większego problemu. No ale nie, bo moja maszyna nie bardzo chce współpracować, no moi rodzice mówią że kupią mi nową, no ale tylko mówią. Naprawdę nie mam pomysłów już na to czym się zająć, z tego wszystkiego zaczęłam gotować i wychodzi mi całkiem nieźle. No ale to nie to. Na zakupy nie mam ochoty, może to nie tak, że mi się nic nie podoba, tylko po prostu nie mam ochoty wydawać pieniędzy. Tydzień temu przyszedł do mnie krem BB i powiem szczerze, że jest świetny, tyle zakupów mi wystarczy (pomijając fakt zgubionej przesyłki rzęs i koji).
 Kiedy byłam u Ledy przypomniało mi się jak było kiedyś, może nawet nie chodzi o mój charakter, a bardziej o gust. Ona się nie zmieniła wcale, nadal jest taka jak była kiedy ją poznałam, taka jaką poznałam kiedy byłam jeszcze dziecinną scene. Hm, no przyznam, że przybyły mi dwa kolczyki, no i planuje przefarbować włosy, ale tu mam problem bo zastanawiam się nad czerwienią wpadającą w róż, coś takiego co miałam ponad rok temu:

 Długo nie pisałam notki, wybaczcie. Po prostu kiedy byłam u Ledy było tak niesamowicie fajnie i tak ciekawie spędzało nam się razem czas, że nie starczało nam czasu aby się porządnie wyspać czy wykąpać, a co dopiero notki pisać!
 Tak, Leda zdecydowanie jest osobą, którą mogła bym nazwać prawdziwą przyjaciółką. Słuchamy tej samej muzyki, podoba nam się to samo, mamy świra na punkcie włosów (nie, nie łoniaków), jesteśmy otaku, odpierdala nam, możemy oglądać najgłupsze anime świata i dobrze się bawić, możemy oglądać hentaje i co chwilkę komentować i wyśmiewać się z bohaterów, no i te nasze zachowanie w mieście <3 <3
 No a teraz jak dostane w łapki maszynę nową to uszyję nam pełno kigurumi i będziemy w nich jeździć razem na konwenty <3


Ktoś mnie kiedyś zapytał czy wiem co to prawdziwa przyjaźń, teraz z całą pewnością mogę odpowiedzieć - wiem.

http://www.formspring.me/KawaiiNekoMimi

 Siedziałam na łóżku kompletnie nieprzygotowana i zmęczona, jedyne czego pragnęłam to jeszcze chwilka snu. No ale nie, miałam jeszcze posprzątać w pokoju, umyć się i spakować bo miałam w planach wycieczkę do Olsztyna.
 Szybko wszystko posprzątałam i poszłam pod prysznic, potem zaczęłam się pakować, dostałam dosyć duża torbę, no na tyle, ze zmieściłam tam dwie sukienki, halkę, bieliznę, dwie pary loli butów. W bocznych kieszonkach pochowałam całą resztę.
 Pożegnałam się ze wszystkimi, dostałam od mamy pieniądze i wyszłam. Jako, ze mieszkam w malutkim mieście  to na początek musiałam pojechać autobusem do Malborka. Spotkałam tam przyjaciela Marka więc było mi raźniej. Gdy zjawiliśmy się na Malborskim dworcu nie ogarnialiśmy gdzie nasz pociąg. Chwilkę potem dopiero Michał (przyjaciel Marka) zauważył, że stoi on na innym peronie ( O którego istnieniu nie miałam pojęcia ), był to peron oddalony o jakieś 30 metrów od reszty peronów i stał tam nasz pociąg. Gdyby nie on, nigdy bym się nie pokapowała serously.
 Nie ma to jak biec za odjeżdżającym pociągiem. Po drodze spadła mi kokardka z włosów ale nie mogłam po nią wrócić, poza tym prawie się pozabijałam jak z torbami leciałam prosto przez tory. No ale w końcu jakoś wsiedliśmy do tego pociągu ;3. Uff.
 Ciszyłam się, że go spotkałam inaczej nigdy bym nie wpadła na to, że jest jeszcze jakiś inny peron, a poza tym było mi raźniej.
 Jadąc pociągiem rozmyślałam nad tym jak bardzo mi brakuje na co dzień Ledy, Brutala, Riki, Miyo, Dominiki czy Kamila. To smutne gdy tak daleko od siebie ma się osoby, które nazywa się swoimi przyjaciółmi. Ale jedno wiem na pewno, gdybym widziała ich na co dzień to nie była bym skora jechać do kogoś przez pół Polski i nie cieszyła bym się tak z tego. No, tylko ta ciągła tęsknota za obecnością tych osób.
 Przesiadkę miałam w Iławie, nie ma to jak 50 minutowe spóźnienie. Polskie koleje...
 Kiedy przyjechałam do Olsztyna była już noc, ale nie opiszę słowami szczęścia jakie mnie wypełniło na widok Klaudii i jak zaraz potem rzuciła się na mnie i nie mogłyśmy się od siebie odkleić. Naprawdę nie chciałam jej puścić, miałam wrażenie, że to zaraz zniknie, że to tylko sen...
 Wszystko się rozkręciło kiedy wsiadłyśmy do samochodu jej mamy. Nie ma to jak niemożność przestania się śmiać. Przyjechałyśmy o domu taty Ledy, OESU jak tu ładnie, jej dom jest co najmniej cztery razy większy od mojego *__*.
 Po rozpakowaniu się poszłyśmy do kuchni no i rozmawiam z tatą Klaudii:
 -To jesteś głodna?
 -No tak?
 -A co jesz?
 -No wszystko, tylko, że jestem wegetarianką.
 -No to kotlety są.

 W końcu zrobiłyśmy sobie makaron na słodko. No i poszłyśmy szukać Borysa, kota Ledy.

 Przez ostatnie dwa dni nie było notki, no ale nie szkodzi, poprawie się.

 Hej ^____^
 Witam po sylwestrowej przerwie. Cos ostatnio było mało postów, ale musiałam odespać ostatnie dni. Hm, no sylwester wspominam bardzo milo. Spędziłam go na imprezie u koleżanki, dużo nas nie było, mało tez nie, łącznie 18 osób. Chciała bym podziękować za mile chwile wszystkim, którzy tam byli. A tak szczególnie to  Tuśce za wszystko, Florkowi za wieczne rozbawianie mnie, Loli za wieczne gadanie o m&a i Karolinie za rozmowy przy herbatce.
 Ogółem pierwszy raz byłam na takiej imprezie, należę bardziej do osób które olewały sobie sylwester i nolifowały w domu oglądając anime, tudzież zapraszały do siebie otaku i razem z nimi nolifowały przy animcach. No ale było naprawdę fajnie, poza kilkoma incydentami.


 W poniedziałek nie byłam w szkole, wysypiałam się po sylwestrze XD.

 Dziś wstałam stosunkowo wcześnie.. 7:50 a miałam do szkoły na 8:00. Nie spóźniłam się i miałam wszystko na miejscu! Jako, ze pierwsze dwa w-f to tylko przynosiłam nauczycielowi zwolnienie całoroczne z w-f z powodu mojej kochanej ślepoty, a on mnie wysłał z tym do sekretariatu. Tak dostałam jakąś karteczkę do mamy i znów wróciłam na sale. No to się pytam czy mogę iść do domu, pan się pyta po co, a mi jedyne co przyszło do głowy to palnęłam, mianowicie, ze lubię się wyspać, bo było to prawdą. Wróciłam do domu i znów poszłam spać, obudziłam się o 9:40, a do szkoły na 9:50. Spoko, zdarzyłam ;D.

 Jakoś to mi mija, no a poza tym to planuję sobie kupić nową maszynę do szycia, taką bardziej do szycia artystycznego, bardziej skomplikowanego, moja jest dobra do podstaw, ale nie nadaje się do jakiś trudnych rzeczy. Niestety taka maszyna to koszt +/- 1000 :<.
 A no i moje plany numer two - zabieram się do założenia loliciego sklepu. W Polsce aktualnie nie ma żadnego, a wielka szkoda, przydał by się. Zastanawiam się też nad połączeniem tego z shoping servis.

 No ale zabiorę się za to jak znajdę chwilkę czasu. Idę spać ;3