-Tato, otwórz, ktoś puka!
 -Ok, już... do ciebie!
 -Kto?
 -Koleżanka, no wstawaj.
 -No idę, o... Hej Domcia - Całkowicie zapomniałam o tym, że byłam umówiona z Dominiką dziś na miasto, stałam przed nią w piżamie, włosach spiętych w kitek na samym czubku głowy i całkowicie nie ogarnięta. Ach, ta moja precyzyjna pamięć... no nic trzeba się ubrać - chwilka, kochanie, wejdź, ja się szybko ubiorę.
  -Mimi, podejdź tu
 - Hm?
 -Jestem z chłopakiem.
 -To, po co mu każesz stać na dworze w taki chłód?! Niech wejdzie na klatkę!
 Spiesząc się, na szybko rozczesałam włosy, mając gdzieś to jak się układają, a muszę szczerze przyznać, ze układały się we wszystkie strony świata i wyglądałam jakbym miała gniazdo na głowie. Ubrałam to co miałam pod ręką, nie miałam czasu na zastanawianie się nad tym co do czego pasuje,  ubrałam czarne rurki, bluzkę na ramiączka w różowe serduszka, fioletową bluzę i założyłam na głowę żółtą kokardkę, pod kolor trampek oczywiście.
 -No to idziemy.
 -No, to przedstawcie sobie się.
 -Heeeeeeej, Mimi jestem.
 Szliśmy siebie powoli spacerkiem na miasto, lubię takie chwile, nie zauważa się wtedy upływającego czasu, zanim się zorientujesz jesteś już na miejscu. Jednak, jak to w życiu bywa zawsze musi być taka rzecz która wszystko zepsuje...
 -Ej, Mimi! Dodaj nowy filmik na bloga!
 -Nara!
 Już nawet nie można mieć chwili spokoju i prywatności na spacerze z przyjaciółką, to denerwujące. Może popularność ma w sobie coś fajnego, jednak ja tej rzeczy nie zauważam, to tylko brak prywatności, więcej osób cię rozpoznaje, jest się zaszufladkowanym i osoby które tak naprawdę nie maja pojęcia o tym jakim jest się człowiekiem maja o tobie wyrobione zdanie na podstawie opowieści znajomych i plotek. Czasami to przykre, ale no cóż, takie życie, narzekanie nic nie da, trzeba się po prostu dostosować.
  Powracając do tematu, wybrałam się z Dominiką i jej chłopakiem do sklepu aby kupić jej fioletową szmponetkę do włosów, będę jej farbować. Dzień wcześniej farbowałam Paulinie włosy płukanką, dziś miałam swojej mamie farbować odrosty, ale nie miałam czasu. Jejku, znów zeszłam z tematu. Tak wiec, w sklepie pani szukała tego koloru i nie mogła znaleźć, zdenerwowałam się i poprosiłam aby podała mi karton i już chwilę później miałam go w ręce.
 Kilka następnych minut czekaliśmy na przystanku, aż po chłopaka Dominiki przyjedzie rydwan.
 -Ej, Mimi wiesz, że on cię ogółem zna?
 -Hm?
 -Czytał twojego bloga.
 -To Debil jest.
 -Czemu?
 -Bo mnie irytuje, jak poznaje kogoś a ta osoba od dłuższego czasu mnie zna.
 -Nie, nie luz, Mimi.
 Kiedy wreszcie odjechał, poszłam z Domcią do mojego domu, byłyśmy tam chwilkę, tak by się najeść, umyć zęby i ogarnąć.
 Z resztą dziewczyn spotkałyśmy się koło hospicjum, a zaraz potem poszłyśmy do Lidla, po drodze, też do mnie wołali, ale puściłam to mimo uszu.
 W sklepie nagrałam kilka filmów i wygłupiałam się z Lolą.
 Kiedy już niebo było całkowicie czarne, a na dworze wiał strasznie zimny i przeszywający wiatr, dopiero weszłyśmy. Było tam bardzo ciemno, tak ciemno, że nietrudno było ze zdziwieniem wpaść na ścianę dziwiąc się, skąd ona się wzięła. Wszystkie wyjęłyśmy z kieszeń telefony i oświetlałyśmy nimi drogę by się nie pozabijać.
 Miejscem gdzie miałyśmy spędzić wieczór była duża sala gimnastyczna, było tam tak cicho, że było słychać najcichszy szmer, w końcu to sobota, cała szkoła jest pusta. Aby nie wydać naszej obecności siedziałyśmy tam po ciemku, a ciemność tam była przerażająca, całą sale oświetlała jedynie mała lampka biurowa.
 Wszystko w połączeniu, cisza, ciemność, opuszczona szkoła, dawały złudzenie jednej ze scen w horrorach. Ale nie bałyśmy się, byłyśmy tam razem, mamy do siebie nawzajem ogromne zaufanie, wbrew pozorom, właśnie dzięki naszej przyjaźni było tam zabawnie i przytulnie. Usiadłyśmy na dwóch materacach, w kółku rozmawiając o dosłownie wszystkim.
 -Wiecie co? - Zapytała Ferbi
 -Hm?
 -Czasami zastanawiam się ile inni tracą nie zadawając się z nami.
  Przez dłuższy czas zastanawiałam się nad jej słowami, doszłam do wniosku, że ludzie są tacy puści nie zauważając tego ile warte jest zaufanie i wzajemna przyjaźń kilku osób, będących ze sobą na dobre i na złe. Podobno przyjaźń to największy skarb pod słońcem, jeśli tak, to ja jestem najbogatszą osobą na świecie.
 Po tym, kiedy najadłyśmy się tyle, że aż było nam nie dobrze, zaczęłyśmy się wygłupiać i robić zdjęcia.
 Wyglądają na jasne bo były robione z fleszem.
Zabranie ze sobą aparatu było genialnym pomysłem. Nagrałam wszystko co robiłyśmy, od zakupów do rozstania, ale nie opublikuję tego, to ma być pamiątka. Ale miejcie ten jeden.

 Kiedy już zbliżała się noc posprzątałyśmy to co nabałaganiłyśmy i wyszłyśmy na spacer do miasta.
 Słuchałam z Lolą i Agacią piosenek Hanny Montanny i je oceniałyśmy. Na rynku znów miałyśmy fazy i wygłupiałyśmy się, wchodziłyśmy na wielki kamień w jego centrum i karmiłyśmy łabędzie. Wygłupiałyśmy się w Netto, a lola kupiła mi truskawkowego lizaka.
 Przeszłyśmy na drugą stronę ulicy, dziewczyny usiadły na ławkę, a ja z Pauliną i Lolą stałyśmy naprzeciwko. Wygłupiałyśmy się i rzucałyśmy śmieszne teksty.
 Nagle przeszły obok nas 2 plastiki.
 -Co za Idiotki - powiedziała jedna, była spieczona w solarium na brązowo, miała czarne włosy, ubrana była na czarno i strasznie przypominała moją kuzynkę, Ankę, ja tam nie potrafię odróżnić od siebie tych plastików. ta moja kuzynka tez mi cały czas dokucza, więc myślałam, ze to ona.
 -Och zamknij się, Anka.
 Jedna z nich zwróciła się do mnie.
 -Do mnie to było?!
 -Ma pani na imię Ania? - zawsze się zwracam na pani do osób po około 20'tce
 -Nie mam.
 -No to co się pytasz czy do ciebie?
 -Mów do mnie na PANI, gówniaro, mam córkę w twoim wieku! - no fajnie, jeśli ta laska ma córkę w moim wieku, to musiała być jeszcze dzieckiem kiedy zaszła w ciążę.
 -No przecież mówię - powiedziałam, ten plastik nie wiedziała co po tym powiedzieć i uderzyła mnie w twarz i sobie poszła.
 -Acha... ej, ktoś mi wytłumaczy o co poszło, bo nie ogarniam? - powiedziałam po chwili ciszy, bo chyba do nikogo to jeszcze nie dotarło.
 Było już bardzo późno wiec rozstałam się z dziewczynami i razem z Agatą i Pauliną poszłyśmy do Pauli mieszkania. Jakiego ona ma słodkiego braciszka!
 W końcu i tak musiałam iść do domu,  był zamknięty więc poszłam po rodziców do ich znajomych ponieważ byli tam na imprezie.
 Po drodze spotkałam koleżanki. Koniecznie chciały zrobić sobie ze mną zdjęcia.

 A kiedy już doszłam okazało się, że furtka była zamknięta i o mało się nie pozabijałam jak przeskakiwałam przez płot, a był to taki płot który ma kolce i nie ma się czego złapać.
 Kiedy wreszcie wróciłam do domu, położyłam się i czekałam aż wrócą rodzice.


Dla osób które oglądały zdjęcia a nie czytały notki - to jak wyglądam na tych zdjęciach to nie styl scene ;) Ubierałam się na byle jak bo koleżanka do mnie przyszła kiedy byłam jeszcze w piżamie.

 Co to? Zapytałam sama siebie ledwo świadoma gdzie jestem i jaki dziś dzień. Głupi budzik. Ktoś wyłączył go za mnie, a ja poszłam dalej spać. Niestety zaczynałam powoli dochodzić do przytomności. Leżałam w pokoju mojej kuzynki, przytulona do niej.
 Zaprosiła mnie do siebie na noc, jak zwykle ona zasnęła pierwsza, ja nie mając nic lepszego do wyboru oglądałam filmy na Disney Channel, kiedy już zasnęłam było sporo po północy więc trudno było mi się przebudzić.
 W końcu się ogarnęłam wzięłam swoje rzeczy i poszłam do swojego pokoju. Przygotowałam się do szkoły, powtórzyłam tematy i doprowadziłam do stanu używalności. Ubrałam złote spodnie w panterkę, żółtą bluzkę, pasujące do niej kolorystycznie- trampki i kokardkę, pasek z ćwiekami i fioletową bluzę która pasowała do sznurówek.
 Wyszłam do szkoły, mam zawsze w czwartki na 9:50 wiec nigdy się nie spieszę, lubię ten dzień, to jeden z moich ulubionych dni tygodnia, gdyby nie przedostatnia lekcja niemieckiego na której sie czuje jak idiotka bo udaje ze umiem a w mojej głowie jest całkowita pustka i tak naprawdę nauczycielka mogła by równie dobrze mówić po mongolsku, chińsku czy francusku, a zrozumiała bym równie dużo.
 No kurczę! Zdenerwowałam się, bramka do szkoły od strony ulicy przy której mieszkam była zamknięta. Jak dla mnie to chamstwo, bo przecież nie wszyscy mieszkają od strony miasta, a nie miałam zamiaru znów przeskakiwać nad bo ze mnie taka łamaga, że ostatnio sie wywaliłam na dupę jak przeskakiwałam. No nic, idę na około. Spotkałam po drodze nauczyciela od sztuki, dziwił się, że jestem cienko ubrana, sama ubrała bym sie cieplej gdybym wiedziała, że zanim wejdę do szkoły będę musiała obejść ją całą na około.
 Pierwsze dwie lekcje, polski. Lubię ten przedmiot, nie trzeba się dużo uczyć, a jak już trzeba to jest to proste. Na pierwszej rozmawialiśmy o internecie, a na drugiej pisaliśmy rozprawkę.
 Na przerwie między nimi było fajnie.
 -Kto się ze na przejdzie do sklepiku - zapytała Ferb
 -Jaaa
 -Ok, Mimi, chodź.
 -No, to wstawaj, szybko.
 -Mam nadzieję, ze nie będą teraz do ciebie wrzeszczeć, Mimi
 -Mimi!
 -Hah, przyzwyczaj się.
 -Spoko, jeden, dwa...
 -Mimi napisz nowa notkę!
 -Jeden...
 -Mimi! Kiedy nagrasz nowy filmik?
 -Ok, ignoruj ich, mam nadzieję, że na dole nie znajdziemy nikogo kto będzie się popisywał.
 Cisza.
 -Dziwne, nikt do ciebie nie krzyczy.
 -Jejku, co to za czasy, kiedy dziwne dla nas jest to, że nikt nie zwraca na mnie uwagi.
 -Poproszę gumę - powiedziała Ferbi dziewczynie w sklepiku szkolnym, jednym uchem słuchając tego co mówię. - no nie no, jak to tak można?
 -Ale, że co? - zapytałam, nie wiedząc o co chodzi
 -Musiałam czekać aż 3 sekundy na jedną głupią gumę!
 -No, Doma, to straszne - zaśmiałam się.
 -Jeden, dwa, trzy, cztery... nie no na tym korytarzu chyba obecnie nie masz fanów - zażartowała - pięć... no nie no tu na pewno będą...
 -Mimi! Chcesz nowy rysunek?
 -Czy ty zawsze musisz mieć racje?
 -W większości.
 Na następnej z przerw dostałam od chłopaków nowy rysunek, przedstawiał on Myszkę Miki, no tylko, że taką myszkę Miki jakiej ja w życiu nigdy nie widziałam, no ale mniejsza o szczegóły. Dostałam jeszcze rysunek od Kucina, przed stawiał on Jakub i jego tatę w dość jednoznacznej pozycji, Jakub się wkurzył i go pogniótł.
 -Czemu to zniszczyłeś? - zapytał się go Dawid
 -No bo tam byłem ja.
 -Nie byłeś ty, tylko twoje imię i nazwisko, debilu.
 Nie mogłam się z tego tekstu przestać z dziewczynami śmiać do końca lekcji. A propo następnej lekcji, dostałam nowy rysunek od Dawida, równie głupi co wcześniejszy, no ale cóż, taki jego urok. Narysowały mi rysunki jeszcze Paulina i Doma.
 Po lekcjach przyszłą do mnie Agacia, tłumaczyła mi jak się gra w sherwood, fajnie nam się rozmawiało.
 Dziś mija miesiąc od śmierci Mila, poszłam do niego i zaśpiewałam mu strasznie smutną piosenkę, lubię być tam gdzie on jest pochowany, opowiadanie mu co się u mnie dzieje, jest fajniejsze od pisania notek.

 Nie chce mi się wstawać. No bo po co? I tak na pierwszej lekcji jest w-f, a ja jestem niezdarna i go nie cierpię. No właśnie, nie idę.
 -Martyna wstawaj- budził mnie mój tata krzycząc z kuchni.
 Nie miałam zamiaru się poddawać i pomimo jego usilnych starań nadal udawałam, że śpię.
 W końcu już wiedziałam, że to na marne.
 -Ok, ok, która godzina?
 -7:30, szybko się szykuj do szkoły.
 Szybko się zwinęłam, chociaż na złość wszystko przeciągałam. W końcu byłam już przygotowana, miałam na sobie czarne leginsy, czarno białą mini, bluzkę która całkowicie zasłoniła fioletowa bluza, pasek z ćwiekami, różowa arafatkę i pod jej kolor kokardkę na włosach. Kiedy wychodziłam uznałam, że najlepiej do tego będą pasowały moje wysokie czarne trampki.
 Zdążyłam na drugą lekcje. W-f był w siłowni, nie chciało mi się przebrać więc siedziałam i uczyłam się geografii w między czasie spoglądają na tańczące na przeciw mnie koleżanki, Karolinę i Dominikę, nawet nie zauważyłam kiedy podeszła do mnie Agacia.
 -Ej, no Mimi!
 -Ach..no...sory... mów, mów.
 -O czym rozmawiałaś wczoraj z Kajusią?
 -A no tak zadzwoniłam do niej bo bardzo ciekawiło mnie jaka jest.
 -O czym rozmawiałyście?
 -Zapytałam jej jak się poznałyście i jak doszło do tego, że dowiedziała się o tym,że ja i ty jesteśmy przyjaciółkami itp.
 -Aaa, to spoko, bo z nią rozmawiałam.
 -Wiesz co mnie czasem dziwi?
 -Nie ale możesz powiedzieć.
 -To, że osoba która mieszka na drugim końcu polski wie o istnieniu Mimi i do tego jest jej fanką, chyba wiesz o co mi chodzi?
 -No nie do końca.
 -Chodzi o to, że ja mam swój świat, swoją rutynę swoich znajomych, swoje otoczenie i jakoś do mojego życia, przeciętnej dziewczyny bez jakiegoś większego talentu, to po prostu logicznie nie pasuje. Zadziwia mnie tez fakt, że ktokolwiek mógłby mnie tak bardzo lubić, jestem jak każdy, nie jestem nikim nad zwyczajnym, denerwuje mnie kiedy spotykam ludzi którzy wiedzą o mnie dużo, pf, nazywają się nawet moimi fanami a ja nie mam pojęcia nawet jak mają na imię!
 -heh, rozumiem cię Mimi.
 Reszta lekcji nie była jednak obfita w moje filozofowania. Jak zwykle, lekcja po lekcji, 45 minut wlokące się z szybkością ślimaka na pionowej desce wspinającego się ku górze. Na przerwach tez jakoś nie miałam ochoty chodzić, denerwowali mnie ludzie który chcieli na siebie zwrócić moją uwagę. Spędzałam je więc siedząc z koleżankami przy klasie.
 Kiedy spędzałam tak już kolejną z przerw podszedł do mnie kolega i podał mi rysunek. Była to śliczna kicia, wyglądem przypominająca hello kitty, a wokoło niej było pełno podpisów od osób z klasy III f . Chwilkę później rysunek był obiektem zachwytu w rekach moich koleżanek. Niestety zabrali go chłopacy i pojawił się na nim wielki napisany markerem tekst "III F TO CIOTY!".
 Myślałam, że za chwilkę nie wytrzymam i zrobię osobie która to napisała krzywdę, ale opanowałam się zabrałam rysunek i poszłam szukać dziewczyn z III f, powiedziałam im to i wróciłam do mojej klasy na język Polski.
 Zaraz potem był już koniec lekcji. w szatni dziewczyny pozwoliły mi jakoś poprawić ten rysunek aby nie było widać tego głupiego napisu.
 W domu, kiedy już wróciłam zajęłam się wgrywaniem wszystkich filmów jakie miałam na yt i sprzątanie.

 -Mimi!
 -Przepraszam...
 Stały przede mną Dominika z Pauliną, widocznie zezłoszczone.
 -Nie mogłam przyjść wcześniej, byłam zajęta, przepraszam.
 -Ok, ok chodź do Loli.
 Dużo u niej w domu się zmieniło, na początku czułam się jak nie u niej.
 -Dobra czekajcie, muszę się ubrać.
 -Ej, Olka, ale umówiłyśmy się z dziewczynami, ze przychodzimy na obcasach, ładnie umalowane.
 -Ferb! Dopiero mi to powiedziałaś? Nie mam na sobie ani grama make-up'u i skejty.
 -Nie miałam tyle kasy na koncie.
 Umalowałam się u Loli, czarna kredka i tusz do rzęs, nie lubię z nim przesadzać. Olka ubrała swoje lakierki na obcasie i wyszłyśmy do mojej babci.
 -No to sprawa wygląda tak - tłumaczyłam jej - tata nie zdążył mi zostawić pieniędzy zanim wyszedł do pracy i nie mam za co kupić prezent Agaci, pożyczysz mi 15 zł?
 Dziś chyba na złość mam okropnego pecha, ponieważ moja babcia miała tylko 50 zł, jej sąsiadki nie miały rozmienić, a do tego była godzina 15:34, a urodziny zaczynały się o 15:30.
 Przeszłyśmy się, ja, Ferb i Lola z moją babcią do sklepu rozmienić pieniądze, i po około 10 minutach miałyśmy już pieniądze.
 Kiedy dziewczyny poszły do pizzeri, ja z przyjaciółkami poszłyśmy do drogerii kupić jej prezenty.
 Spodobały się jej prezenty(wkurzyła się na kondomy, ale to już inna historia). Było nas dziewięć, więc 3 pizze. Ja jadłam na spółkę z Lolą i Agacią margaritte. Kiedy się najadłyśmy wyszłyśmy na zamek.
 -Co wy tam robicie?
 -No nie patrzcie!
 -Nie to nie, mnie to nie obchodzi, nara - powiedziałam i poszłam z Agacią w stronę bramy.
 Stałyśmy tam sobie i zastanawiałyśmy się co one tam robią.
 -Ej, co ma taki zapach? - Zapytała Agata.
 -To pewnie one.
 I chwilkę potem nie mogłyśmy przestać się śmiać.
 Jak się potem okazało to co robiły moje koleżanki to próbowały doprowadzić do stanu używalności zimne ognie.
 Chwilkę po ich zapaleniu przeszłyśmy się na spacer do miasta.
 Przyszłyśmy do mojego ogrodu i tam grałyśmy w błyszczyk, grę zbliżoną do tak zwanej butelki, ale w dziewczęcej wersji. Nadmuchałyśmy kondomy i wyszłyśmy z nimi do Lidla, Agacia kupiła nam lody.
 Zamieniłam się z Lolą butami ponieważ ona nie była w stanie więcej wytrzymać w swoich lakierkach, dałam jej moje skejty i zaniosłam prezenty Agaci do mojego domu ponieważ nie chciało nam się chodzić z nimi po całym mieście.
 Szybko to minęło i wszyscy się rozeszli, a ja odprowadziłam Lolę na Parkowe i oglądałam z nią na jej laptopie zdjęcia. Jejku jakie ze mnie było śliczne dziecko, a uważałam się za nieładną. Jaka ja byłam głupia.
 Fajnie czasem sobie szczerze pogadać z Olką, dawno tego nie robiłyśmy.

 Nie mam laptopa więc i fotek nie ma xd

 Sytuacja z dziś
 Wchodzę do toalety aby umyć ręce bo opaskudziłam je deserem.
 -Iiiiiii...hihii
 Patrze za siebie a stoi tam grupa dziewczynek, tak w wieku 11-12 lat i chichrając się patrząc na mnie kontem oka.
 -Yyyyyyy... ogarnijcie się o co wam chodzi?
 -Nic, nic.
 Wyszłam wkurzona i zatrzymałam się pod drzwiami aby dotarło do mnie o co chodzi. Usłyszałam to co one mówią.
 -To była Mimi!
 -Nie no co ty!
 -Dembińska po 1 jest blondynką a po 2 jest ładniejsza.
 -Głupia jesteś, była ubrana jak emo i strasznie ją przypominała!
 -Yhy, no może, ale Martyna przecież nie byłaby taka niska...
 Dalej nie chciało mi się już słuchać, wracać do nich nie miało by sensu, niech się po kłopotają, a wysłuchiwać oczywistych dla mnie faktów też nie było fajnie.

 Tak wiec jeśli to czytacie, zachowałyście się jak idiotki, wystarczyło się zapytać mnie o imię a nie stawiać mnie w nieprzyjemniej sytuacji i później zastanawiać się czy to byłam ja, czy nie. A i przecież nie jestem nikim niezwyczajnym.