Czy ja znów piszę notkę w sypialni rodziców kiedy oni śpią? No cóż, takie życie, nie cierpię tej klawiatury ale u siebie nie mam internetu :[

 Wstałam baaaaaaaaardzo późno, ubrałam na siebie białą koszulę, różową sukienkę w róże z bodyline (moja ulubiona), rajstopki z mufinki które do niczego mi nie pasowały ale nie miałam żadnych innych, headbow do sukienki i balerinki na koturnie. Mam zdjęcie, ale ta niesamowita wysoka jakość... a co tam.
 W szkole jak zawsze było ciekawie, a poza tym ku mojemu zdziwieniu spotykam się z samymi pozytywnymi uwagami co do mojego nowego wyglądu. Jedyne co mnie wkurzyło to ten debil Wojtek który złamał mi opaskę-headbow. Mam dosyć tego idioty, chyba rodzice go nie kochają i myśli, że jest fajny jak jest agresywny. Nie cierpię go. Następna rzecz która była co najmniej dziwna to to, że Hałwa robił mi zdjęcia x.x' ale usunął ^^" Potem koledzy z klasy na złość mi rozwiązywali wiązanie gorsetowe w sukience i kokardę z tyłu --' Ale oni są milutcy więc się nie gniewam. Hm, jeszcze epickie stwierdzenie Jonasza "Mimi wygląda jakby wyszła z jakiejś bajki" rotfl, właśnie tak się czuje w loli, ale oke. No i jeszcze jeden tekst, tym razem Tobiasza "Mimi pożycz mi sukienkę mam za mało bombek na choince".
 Po 6 godzinie lekcyjnej poszłam do domu no i udało mi się zjeść przekąskę, zdjąć soczewki, zmyć makijaż, poprosić mamę o zwolnienie z w-f'u i wrócić do szkoły zanim zaczęła się następna lekcja (10 minut u nas trwa przerwa ^^).
 Wręczyłam nauczycielowi zwolnienie i odpoczęłam chwilkę bo byłam po tym wyczynie troszkę zmęczona, niestety nie trwało to długo bo zostałam z Martą poproszona na próbę do przedstawienia. Gram wnuczkę! Usiadłam na ławce i dla picu zaczęłam machać nogami jak mała dziewczynka by pasowało to do mojego ogólnego looku. Chwilkę potem zauważyłam, że moje koleżanki zaczęły nieświadomie robić to samo, słodkie !~ Musiałam jeszcze wrócić na następna lekcje na której nic nie robiłam,a potem do domku. Poza tym dostałam w prezencie od Belli gotycką sukienkę.
  Szybko wyszłam do miasta, kupiłam ładowarkę do telefonu bo już psychicznie bez niego nie wytrzymuje, jestem do niego niesamowicie uzależniona, no i białe rajstopki, poza tym przeszłam się po białe balerinki które zostawiłam w mieszkaniu.
 Gdy wróciłam szybko zdjęłam z siebie sukienkę by jej nie pobrudzić i usiadłam zmęczona słuchając mamy opowieści o tym jak przed domem wrzeszczały jakieś dziewczyny "Mimi" po czym mama otworzyła drzwi balkonowe i zapytała się czego chcą a te się pytały jak mam na imię XD Oczywiście moja mama nie powiedziała, hah.
 Gdy już zabrałam się za sprzątanie ktoś zapukał do drzwi, były to dwie te same dziewczyny, ale kazałam im chwilkę poczekać bo byłam w bieliźnie i musiałam się ubrać, założyłam Lolicią sukienkę w czerwono białą kratkę z atmosphere.
  Pierwsze pytanie jakie usłyszałam:
 -Jak się nazywasz?
 -Martyna Dembińska.
 -No widzisz mówiłam ci!
 Myślałam że nie ogarnę ze śmiechu ^^"
 Zaprosiłam je do mojego domku w ogrodzie.
 Otóż te dziewczyny to pierwszoklasistki z mojej szkoły, znały mój adres od kuzynki koleżanki z mojej klasy. Dziewczynki o imieniu Roma, mniemam, że czyta teraz tą notkę ;) Mam od niej nawet rysunek ;D! Dobra, mniejsza o to.
 Na początku zgadałyśmy się o stylach ponieważ jedna z koleżanek uznała, że styl gothic i scene (emo) to to samo i tłumaczyłam jej ich podstawy. Jak jej powiedziałam, że 6 lat byłam scene to zrobiła wielkie oczy i powiedziała, że nie wyobraża sobie mnie w stylu innym niż lolici. Nasłuchałam się dużo komplementów i było mi bardzo głupio, chyba najbardziej jak zarzuciły mi, że jestem bogata. Poza tym może to nie skromne, no ale nie potrafię tego inaczej ująć, nigdy nie spotkałam tak zafascynowanych moją osobą ludzi. Tym bardziej, że te dziewczyny nie wiedziały nawet o tym blogu ani o tym, że jestem popularna. Oczywiście must be a photo. Ale wyszłam jak 567896789 masakra XD Bardzo miłe dziewczynki, jesteśmy umówione na jutro.

 Mój pokój powoli rozjaśniał się wraz ze zbliżającym się porankiem, przyszedł do mnie tata i mnie obudził ze śniadaniem, trzema kanapkami, chwilkę potem zrobił mi jeszcze miseczkę kaszki manny bo miałam na to niesamowitą ochotę.
 Powoli wstałam z łóżka i rozciągnęłam się, rozglądnęłam się po pokoju, jak zawsze, wielki panujący tam chaos i koronki zwisające chyba w każdej jego części, nie mam na nie ustalonego miejsca więc walają się po całym domu. Jedyne co się zmieniło to firanka która ledwo wystaje spod sukienek. Zrobiło mi się bardzo cieplutko w sercu, chociaż jeden powód by się uśmiechnąć. Pomimo mojego zakazu zdjęłam jedną z wieszaka z zamiarem założenia jej. Nie poddam się, oj nie. Założyłam białą koszulę, bodyline musicnote dress, białe rajstopki, różowe balerinki na koturnie, przypięłam kokardki z bodyline do sukienki i wpięłam kokardkę we włosy.
 Wyszłam z pokoju do salonu ponieważ chciałam sprawdzić komentarze na blogu, po drodze zauważyła mnie mama, na początku chciała zrobić mi awanturę, ale widząc moje spojrzenie wiedziała, że się nie przebiorę, jeśli mi na czymś zależy to ja nigdy nie odpuszczę, jestem uparta i walczę do końca, więc nawet nie było warto zaczynać dyskusji ze mną bo nie miało by to sensu, nie wygra się ze mną. Należę do osób, które dążą do tego na czym im zależy pomimo wszystko. Dużo mnie to kosztowało, ale sukienki też zdobyłam.
 Ograniczyła się do narzekania na to, że sukienka jest pognieciona, a resztę zatrzymała dla siebie. Wyprasowałam ją i wyszłam do szkoły.
 Jako, że pierwsze lekcje to dwa w-f'y to i tak musiałam zdjąć z siebie te cudeńka. Znów była akcja w przebieranie się w moje ciuchy, ale oke przyzwyczaiłam się. Na pierwszym w-fie ćwiczyłam, drógi przesiedziałam na ławce i rozmawiałam z Bellą. Mimo niezadowolenia wychowawcy nie miałam zamiaru wstawać, bolało mnie gardło i uszy i cały czas kaszlałam, powinien się cieszyć, że w ogóle przyszłam, to nie w moim stylu, mam w zwyczaju dłużej spać niż przychodzić na w-f.
 Kolejne lekcje minęły szybko, na angielskim of course dostałam 5, na niemieckim udawałam, ze coś umiem, na matematyce byłam pytana, czego nienawidzę bo mam wtedy mętlik w głowie, trzęsę się i jąkam, masakra, gdybym miała napisać na kartce to o co mnie pani pyta to bym napisała, ale jak mam odpowiadać to wszystko mi z głowy wypada. Dostałam 4+, nie jestem zadowolona, wcale. Potem religia, fajnie ogółem było. Jeśli chodzi o loli to jest ok, usłyszałam dużo bardzo miłych opinii na temat stylizacji, przyznam, że się nie spodziewałam. A i mam grać w przedstawieniu... wnuczkę =D Po powrocie do domu zrobiłam zdjęcie telefonem, no ale wiecie jak to z włosami i całą resztą po kilku godzinach w szkole... No i niesamowita jakość zdjęć by LG Cookie, beznadziejny ma aparat --'
+ jestem miszczem spędziłam dziś 46minut na poczcie tylko po to by wysłać halkę, te panie naprawdę zamulają a wcale nie było kolejek...

 Obudziłam się bardzo wcześnie, musiałam się wcześniej przygotować od szkoły, a poza tym nie znałam planu. Włączyłam komputer rodziców i zajrzałam na mojego bloga w celu szukania notatki z poniedziałku. Zapewne było tam zawarte jakie powinnam włożyć do plecaka lekcje. Po tym jak wszystkiego się dowiedziałam zaczęłam się przygotowywać. Ogółem nie miałam się w co ubrać, to z tego co mi zostało zrobiłam taką stylizację, że wyglądałam jak trzy drzwiowa szafa XD Wyszłam do szkoły i właściwie spoko było, no czyli jak zawsze ^^"
 Kiedy wróciłam do domu musiałam posprzątać całą kuchnie i łazienkę, ale poszło mi to bardzo szybko bo doszły do mnie sukienki i mama powiedziała, że mi je da dopiero jak mieszkanie będzie się błyszczeć. Jak dostałam paczkę to było takie yaaaaaaaaaaay O__O
Była bardzo ciężka, naprawdę się dziwię, że sukienki mogą tyle ważyć. Minęła chwilka zanim ogarnęłam, że w tej paczuszce są moje sukienki, a ja muszę to rozpakować. W paczce były zapakowane osobno i estetycznie 4 sukienusie.
 Delikatnie otworzyłam każdą z osobna i stwierdzam, że są piękne, piękne, piękne *__*! Nie zgadzam się z nikim kto uważa, że bodyline ma niską jakość (panuje taki stereotyp). Miałam już 6 sukienek z tej firmy i z wszystkich jestem zadowolona. Kooocham je. Niestety moja mama była niezadowolona, że 3 z nich są w różowym kolorze. Ona chyba go nie lubi... no w każdym razie przyzwyczaiła się pewnie już do mnie w czerni ^^" Mam zakaz chodzenia do szkoły w sweecie xd No ej, tak nie wolno. Będę w nich chodzić, są słodziutkie! Nie dociera do mnie fakt, że mam już 8 sukienek. Nie dawno marzyłam o jednej... nawet siebie nie wyobrażałam w loli a tu już mam tyle tego, zawiesiłam wszystko na oknie.
 Przepraszam za jakość i ciemność zdjęcia, ale już nic nie poradzę, mam tak teraz w domu a jak widać za oknem jasno i nawet żyrandol włączyłam. Przepraszam, przepraszam, przepraszam :< No w kazdym razie uwierzcie na słowo, że wisi tam 8 sukienek, 4 head bowy i pełno dodatków przyczepionych do firanki.
 Potem gdy to wszystko poukładałam to zabrałam się za jak to nazwałam bezmyślnie "ulolicanie garderoby", znaczy się przyszywałam koronki i wstążki do koszuli którą udało mi się nabyć za 1 zł. Jestem zadowolona z efektu. Muszę sobie kupić białe rajtki, a dobra mniejsza o to. Jeszcze słodziutkie zdjęcie mojego parapetu opanowanego przez bodylineowe kokardki ^^
Ach no i to co mam to i tak mało ^^ Candy, pochwal się tym co masz, wiem, że mnie zagniesz i już mnie to boli xd

 Styl loli nie należy do grupy większości stylów które są po prostu klasyfikacjami tego pod jaki styl stylizacja jest wykonana. Ma on pełno kanonów, których nie powinno się łamać. Sam w sobie jest sztuką, chociaż ja wypróbowywałam już wiele stylów i dobrze się znam na tym całym modowym świecie to muszę przyznać, ze ten styl jest absolutnie wyjątkowy i niepowtarzalny. Jest to jak taki wirus który zaraża coraz to nowe osoby, nawet ja która byłam tyle lat scene po prostu nie potrafiłam się oprzeć temu. Chciała bym wyglądać tak jak te strice loli prosto z harajuku. Pierwszy raz kiedy na to wpadłam to pamiętam, ze to był blog Damare Kozou, chyba jakieś 2 lata temu, to chyba poświeciłam cały dzień na czytanie łamanym japońskim jej bloga i ślinienie się do jej zdjęć XD To chyba było z Mariolą, ale wtedy moje zdanie na ten temat ograniczało się do "wygląda ślicznie i niesamowicie, no i że ma na to odwagę i mieszka w Japonii to może ale i tak to dziwne troszkę", a od baaardzo dawna oglądałam zdjęcia loli na tumblru (wpadłam na nie bo kustra na swoim followała te lolicie), wtedy to już wgl była masakra, potrafiłam przez kilka dni z rzędu tylko oglądać ich zdjęcia. No ale przyznam całkowicie szczerze, ze wizja mnie w Loli była tak odległą, że jakby ktoś mi powiedział, ze niedługo ja się w to wkręcę to bym zaśmiała mu się w twarz, myślałam wtedy, że to jest naprawdę piękne i niesamowite ale całkowicie nie polskie i nie na co dzień i za drogie. Potem te masakryczne rozmowy w toku gdzie dowiedziałam się, że w pl też są Loli. To był szok O__O Doszłam do wniosku, ze skoro one mają odwagę to mi tez jej nie będzie brakować i zaczęłam szukać więcej informacji na temat loli w Polsce, ku mojemu zdziwieniu jest ich naprawdę duża liczba tylko tak sie nie lansują po internecie jak scene, no Miyo znałam od kilku lat, ale ona to juz ciężki przypadek więc nie brałam jej jakoś bardziej pod uwagę. (Martyna zabijesz mnie, nie?).

 Aktualnie jestem zakochana w tym i wpadłam do tego po uszy. Jest drogie, fakt, ale da się uzbierać troszkę, a potem kupić. Loli rzeczy mają taką fajną cechę, że nie bardzo tracą swoją wartość, jeśli się je kupi to można sprzedać po podobnej cenie. Więc jak spodoba nam się coś nowego to możemy sprzedać to co nam się już znudziło i dołożyć do tego kilka groszy i kupić co mamy na oku :). Innym faktem jest to, że mieszkając daleko od Japonii mamy drogą przesyłkę + nie za ciekawe kursy walut + vat dla japonii + vat dla Polski + cło, więc 2 razy tyle ile rzecz jest warta trzeba czasem wydać, ale to nie reguła.

 To po prostu jest jak bajka, czasami tworzy się taki fajny klimat w naszym życiu dzięki czemu to nie jest takie szare i smutne a niesamowite i bajkowe tylko dzięki temu niesamowitemu stylowi. No chociażby to, że chociaż Miyo, Doremi i ja to zwykłe nastolatki z polski to wystarczyło się przejść ulicą by być proszonym o kilkadziesiąt zdjęć, czuć na sobie wzrok ludzi przechodzących obok, być zaczepianym, komplementowanym, ludzie zatrzymywali się przy nas i zaczynali rozmowę z nami by się więcej dowiedzieć czemu tak uroczo wyglądamy. To i tak niewiele z tego jaka jest atmosfera jak się jest w Loli ^^". Jak już mówiłam inne style nie mają w sobie tego czegoś. Poza tym (jak jest sie w sweecie) ludzie niesamowicie miło do nas się zwracają i często mówią różne słodkie rzeczy, no na pewno traktują zupełnie inaczej.

 A tak już poza reakcjami ludzi to wyglądanie jak loli jest przyjemnością samą w sobie, wyglądania właśnie tak jak nam się podoba. Dlatego mogła bym tak nawet chodzić spać.

*tata mnie pospiesza, a mnie to strasznie stresuje i wybaczcie jeśli notka będzie z dupy*

 Jest wiele ludzi na świecie, no ale naprawdę niewielu którzy naprawdę całym sercem nienawidzą swoich urodzin. Ja do nich należę.