-Yay, mamo!
 -Hm?
 -Idę na górę.
 Przyszłam na górę do mojej kuzynki, po czym Mariola zaprosiła mnie do nich (u niej była jeszcze kuzynka Sylwia) na kolejną noc.
 Niestety za ciasno było by nam w jej łóżku więc z Sylwią przyniosłyśmy moje łóżko (oprócz metalowej ramy łóżka), materac, 5 poduszek, koc, prześcieradło, cienka kołdra która służy mi jako 3 prześcieradło i kołdrę którą się przykrywam. Co do spania jestem strasznie wymagająca, nawet jak koc pod prześcieradłem ma jakąś fałdę to nie zasnę.

 Z rana poszłyśmy na zakupy do Lidla.
 -Ej, to co kupić do picia.
 -Ja chce lemoniadę.
 Stoimy przy stoisku z kartonami z takimi samymi nadrukami i zastanawiamy się które wsiąść Ice tee czy Eistee ponieważ tak były kartony tak podpisane.
 -No to ajsti czy eiceti?
 -Nie wiem.
 Następne piec minut uzgadniamy które wsiąść, a ludzie się na nas gapia jak na idotki.
 -Yo, Mariola weź to ajsti (ice tee) i będzie gites.
 -Ok.
 -Ej, chwilka... odwróć opakowanie...
 -Hahahahahah- zaczęłyśmy się razem śmiać na cały sklep.
 Z jednej strony było napisane po angielsku, a z drugiej po niemiecku, a my zastanawiałyśmy się które z nich kupić.
 Kiedy wracałyśmy ze sklepu i jak wróciłyśmy nabijałyśmy się z tego.
 Sylwia zasnęła bardzo wcześnie, ja z Mariolą dopiero o 5 nad ranem, bo bałyśmy się burzy. Spałyśmy na moim materacu i rozmawiałyśmy o wszystkim.
 -Mariola, nie zasypiaj jedziemy do Malborka.
 -Co?!
 -Z rana chce jechać do Malborka.
 -Po co ci?
 -Bo mnie ząb boli.
 -Pojebało cię idź spać.
 -Wstawaj napijemy się wody...
 -Śpij.
 No a jednak zasnęłam, z rana wszyscy mieli bekę z mojego pomysłu.
 Południe spędziłam z kuzynostwem w salonie.
 -Ej, Martyna w skrzynce są dla ciebie znów listy.
 -Ile?
 -Trzy.
 -Nie dam się nabrać. Chcesz abym poszła sprawdzić, a potem mieć się z czego nabijać.
 -Oj idź, nie kłamie.
 -Ok.
 Kuzyn miał rację, dostałam 3 listy od fanów. Nie długo napisze notkę od kogo dostałem jakie listy, ale nieczęsto ostatnio ma dostęp do neta i nie piszę.
 Gdy ciocia wróciła z pracy wysłała nas do sklepu po paprykę. W zadnym nie było. przeszłyśmy po wszystkich sklepach z naszego osiedla, dopiero na różanym znalazłyśmy.
 Skorzystałam na chwilkę z laptopa i już całkowicie opuścił mnie humor jaki nabyłam w ciągu całego dnia.
 -Co się stało? - Zapytała Sylwia.
 -Nic, to znaczy... Przeprosiłam kurwa, chce mieć spokój, chciałam się pogodzić, czemu nie mogę mieć tej zasranej zgody... ale teraz to ona może się dla mnie jebać... nie będę przepraszać więcej kogoś kto chociaż wyszłam z ręką na zgodę, cały czas mnie prowokuje i obraża... Mam dosyć!
 -Martyna, wszystko będzie ok.
 -Nie będzie. Idę sobie umrzeć... ej odsuń się, nie tam chce odegrać scenę podniosłego umierania no.
 -Acha,
 -No to zepsułaś nastrój. Teraz musisz umierać ze mną.
 *Umieramy*
 -Ała!
 -Co?
 -Uderzyłam się. hahahah
 -Wiesz co?! Już nigdy nie mam zamiaru z tobą umierać.
Wieczorem byłam tak zaspana, że zasnęłam w ciuchach na nie pościelonym łóżku. Obudziłam się przez Marka który chodził po pokoju.
 Kiedy zdejmowałam z siebie biżuterię myślałam, że chyba nie skończę tyle tego było.
 Mariola potem idąc wyłączyć komputer ustała na gwoździa który z znikąd znalazł się na podłodze.
 -Ała! Ja chyba rodzę~!
 -Nie umieraj.
 -Nie umieram, przynieś mi coś.
 -Ej, no ja sobie, jak umrzesz nie poradzę, no weź... aha... Co mam przynieść?!
 -Ręczniki papierowe z kuchni.
 -Ok... Nie ma.
 -Za mikrofalą!
 -Ok, patrze, nie ma.
 -Do łazienki po papier!
 -Ok, jasne... Ups, przepraszam... Nie ma... - Zastałam Sylwie w łazience i wróciłam do Marioli która w ręce trzymała ręczni papierowe, których wszędzie szukałam.
  Przyszła do nas zaskoczona Sylwia. Wytłumaczyłam jej całą kolej rzeczy i ze zdziwieniem dodałam.
 -Chociaż krew się leje ona i tak pisze sms'y.
 I znów beka.
 Nie pamiętam kiedy zasnęłam.
 Z rana Sylwia wróciła do swojego domu, a ja z Mariola wyniosłyśmy moje łóżko do mojego pokoju.
 Nic ciekawego się dalej nie działo.

Stare na mieście, z zaskoczenia, nie mam co dodawać.

 -Martyna, chyba lepiej będzie to pasowało tam.
 - Nie lepiej nad rysunkiem Kefirka?
 -Ok, ale chyba nie dosięgniesz..
 Siedzę w moim pokoju z kuzynką Mariolą i przyklejamy do ściany rysunki które dostałam od mojej fanki Niki, są bardziej niż prze, prze śliczne dostałam pierwszego Gloomy beara, Dee skelanimals i mój portret. bardzo mi sie one podobają, w szczególności skelanimals.
 Właśnie skończyłyśmy je przyklejać i jesteśmy zadowolone z wyników.
 -Jest szef?!
 Przez chwile siedziałam zamurowana widokiem mężczyzny który znikąd pojawił się w moim pokoju, a usłyszała bym gdyby ktoś szedł po domu, a co dopiero otwierał drzwi.
 -Ty idioto, nie wychowany człowieku, debilu, zjebie, matka nie nauczyła że się PUKA zanim wejdzie się do czyjegoś domu, ani nie wchodzi się na palcach i nie straszy dzieci?! MA PAN NATYCHMIAST WYJŚĆ Z MOJEGO POKOJU, YM, Z MOJEGO DOMU BO NIE RĘCZĘ ZA SIEBIE!!
 -A gdzie szef?!
 -Kurwa na pewno nie tutaj, MAAAAAAAAAAAMOOO! Jakiś menel się do mnie przyczepił i nie chce wyjść z mojego pokoju!
 Przyszła moja mama i siłą wygoniła faceta z naszego domu, który jeszcze przy wyjściu zapytał się czy mamy pożyczyć 5 zeta. Oczywiście szef o którego się pytał to mój tata.
 -Martyna...
 -Co?
 -Powiedz że mi się to nie wydawało.
 -Nie wydawało ci sie. Powiedz, że mi się to nie wydawało.
 -Jak mi sie nie wydawało to ci też nie.
 -Acha.
 Siedziałyśmy takie zamurowane przez następne 5 minut, dopóki zdałyśmy sobie sprawę, że musimy wywietrzyć pokój bo człowiek zostawił w nim okropną woń.
  Chwile potem rysowałyśmy plakat skelanimals który chce przywiesić na szafę, zajęło nam to około 40 minut, ale potem wyczerpał się marker wiec siedziałyśmy i rozmawiałyśmy.
 -Dziewczyny jedziecie na biwak?
 -Na jaki biwak tato?
 -Jedziemy, całą rodziną
 -Mariola tez jedzie?
 -Zapytajcie się wujka Bogdana, a jak chcecie możecie jechać razem w naszym samochodzie.
 -Extra.
 Pobiegłyśmy na górę naszego domu i zaczęłyśmy sie wypytywać o wszystkie szczegóły, wróciłyśmy do mojego pokoju i grałyśmy w ice tower na nk.
 Chwile potem Mariola poszła się spakować do swojego pokoju, a a zostałam i po raz milionowy czytałam list który dostałam.
 -Jedziemy!
 -Chwila, muszę sie spakować i napisać na blogu, że mnie nie będzie.
 Szybko włożyłam do plecaka rzeczy na ślepo, postanowiłam nie pisać na blogu o wyjeździe mojej całej rodziny i że cały dom zostaje pusty bo uznałam, że to nie odpowiedzialne.
 Gdy dojechaliśmy na miejsce było tam już ciemno i w nocy rozkładaliśmy namioty.
 Okazało się, że kilka osób zrezygnowało i na biwaku jesteśmy tylko, ja, moi rodzice, Mariola, wujek Bogdan, mój kuzyn Marek i Milo. Wujek i Marek spali w 3 osobowym namiocie, moi rodzice z Milem w 6 osobowym dużym namiocie, a ja z Mariolą w 2 osobowym namiocie na szczycie górki gdzie kazał nam się rozstawić Marek.
 -Mariola, ja spadam.
 -Ja też.
 -Tu jest gorzej niż na ślizgawce w McDonaldzie.
 -Mimi, czemu materac sie rozpompował.
 -Odpowiedź a jesteśmy za cieżkie, odpowiedź b ma dziurę, odpowiedź c leżymy pod kątem.
 -No to c.
 -Ja już nie leże na śpiworach.
 -Ja też nie.
 -Stawiam, że śpimy pod kątem 50 stopni.
 -40
 -47
 -42
 -45
 -No tak 45 i pół.
 -Marek, kochaaaaaaaaamy cię!
 -Tak, strasznie cię kochaaaaaaaaaaaaaamy, jesteś naszym miszczem.
 -Normalnie założymy sektę Marka.
 -Ta, coś w stylu radio Maryja? Radio Marek!
 -Marek zawsze ci dobrze doradzi!
 Po około godzinie disowania Marka zauważyłyśmy, że po pierwsze - wszystkie śpiwory, moja kołderka, materac, poduszki, nasze buty spadły na część namiotu położoną niżej, po drugie - wejście do namiotu pod wpływem ciężaru tych rzeczy się otworzyło i wszystkie te rzeczy znalazły się na dworze, po trzecie -namiot stał pod takim kątem, że woda zamiast z niego spływać, a była burza, to po prostu do niego wpływała, po 4- pomimo tego, że cały czas wdrapywałyśmy się do góry i leżałyśmy na ziemi to same zjeżdżałyśmy.
 -Chodź do samochodu.
 -Nieee, co wolisz, opowiadać wnukom, ze spałaś w samochodzie czy o tym, że pływałaś w namiocie z którego wszystko wyleciało i nic nie było takie jak powinno?
 -To drugie, ale i tak wybieram to pierwsze.
 -Dziewczyny, zmieścicie zmieścicie sie u nas w przedsionku, chodźcie.
 -OK!
 Już na boso przybiegłyśmy do namiotu moich rodziców, bo nasze buty były całe mokre.
 To było, aż dziwne jak to o ile było nam lepiej w przedsionku namiotu, który (przedsionek) nie był wcale ocieplony, leżała na nim prowizoryczna podłoga nie połączona z bokami, przed deszczem chronił nas tylko tropik z pod którego wiał wiatr ponieważ były przerwy miedzy nim a ziemią. A namiot który podobno miał być stokroć lepszy doprowadzał nas do depresji. Moi rodzice dali nam śpiwór na którym się położyłyśmy  aby nie było nam twardo pod tyłkami.





Szkoda, że już w domu :<