Nyuu~ moi kochani, z okazji nowego roku chciałabym życzyć wam spełnienia wszystkich marzeń i aby wszystko wam się układało i abyście byli coraz szczęśliwsi :3
 Jak wygląda mój sylwester? Jestem z moim króliczkiem w mieszkanku i przy jroku i kpopie robimy sobie gify. Wypadało by się pokazać po tak długim czasie i przy okazji możecie podziwiać moja śliczną seme ^^.

Tak niewiele czasu, a tak ogromna ilosc rzeczy do przekazania. To smutne, ale dam rade.

Hej, tesknilam za wami kochani, to juz pol roku.

 Moje zycie calkowicie inaczej wyglada, wlasciwie nie jestem juz ta sama osoba, zmienilam sie, ale na dobre. Mieszkam teraz w trojmiescie, razem z przyjaciolka i jej mama, jestem malym cichutkim uke. Ale jestem szczesliwa, bardzo. Od kiedy jestem tutaj. Mam wiele przyjaciol, ale z czystym sercem przyznam, ze Toffi jest wyjatkowa. Ma niesamowicie cieplutkie serduszko, przy ktorym jest mi tak dobrze. Jest najserdeczniejsza i najukochansza osoba jaka kiedykolwiek mialam okazje spotkac. Nie potrafilabym sie przy niej poplakac, wszystkie smutki i problemy gdy jestem przy niej staja sie kilkakrotnie mniejsze. Kocham ja, niepozwolilabym nikomu jej skrzywdzic. Poznalysmy sie w czerwcu tego roku, to niedawno, ale tak wiele przezylysmy w tym czasie wspolnych przygod, ze doskonale mialysmy okazje dowiedziec sie o naszych wadach i zaletach. I tu kolejny fakt, jestesmy tak bardzo do siebie podobne, ze to, az wykracza za granice mozliwosci, nawet zainteresowania mamy te same, a zylysmy w dwoch odmiennych srodowiskach.
 Ok, koniec o Toffi, ale chcialam byscie byli swiadomi tego jak wazna to dla mnie osoba. Powracajac do tematu bloga to zawiesilam go poniewaz (jak mi sie wydawalo) moje zycie stracilo sens i stalo sie kompletnie beznadziejne, calymi dniami plakalam i gapilam sie w sciany mojego pustego pokoju, cala ta pustke zapelnialam zakupami, kiedy tylko mialam pieniadze, kiedy ich nie mialam to wlasciwie nic mnie nie cieszylo, potrafilam kilka dni spedzic w moim pokoju w tych samych rzeczach, z tlustymi wlosami i kompletnym brakiem motywacji do zmienienia czegokolwiek. Pisanie wtedy notek tylko mnie dobijalo, kiedy musialam ubrac uczucia w slowa, a nie byly one pocieszne "Kto by pomyślał, ze moja serce w końcu zmądrzeje i przestanie bić w ten sam sposób co kiedyś, a może po prostu wypaliło się razem ze mną i jest puste?" czy "Ale chyba już się wypaliłam, nie jestem tym słodkim dzieciakiem. Podobno dojrzałam. Nie wierze w to, ja po prostu się zestarzałam". W koncu i tak musialam isc do liceum w moim miescie, bylo to dla mnie jak trzystutonowy glaz, ktory spadl na mnie z nieba, wtedy juz calkowicie nie dawalam sobie rady, a tamtejsi ludzie nie pozwalali mi normalnie spokojnie zyc. Doprowadzilo to do tego, ze wolalam plakac skulona na podlodze, niz do niej wychodzic. Jednak z tego kompletnego dna oceanu wyciagaly mnie na powierzchnie sznurki przywiazane do moich nadgarstkow, za ktore ciagnela Toffi.
 Staralam sie, bardzo ciezko pracowalam. Nawet kiedy moja motywacja po prostu nie istniala, a cialo odmawialo posluszenstwa, wiedzialam, ze musze, dla niej, poniewaz jej to obiecalam, a nie chcialam jej zranic, to ona dawala mi sile. Gdyby nie ona, to nieudaloby mi sie nic zmienic. Duzo pomogla mi tez moja kochana Sarah, tesknie za nia. W kazdym razie poswiecalam resztki mojej energi na walke do konca, chociaz wtedy wydawala mi sie tak bardzo bez sensu.
 Dalam rade. Jestem z siebie zadowolona i co najwazniejsze- szczesliwa. Dziekuje za kazdy promien slonca, kazda mila chwile, kazdy usmiech na twarzy, kazda nauczke i kazdy dzien. Mam tak niewiele i jednoczesnie tak wiele. Jestem juz inna osoba, nie przypominam dawnej siebie. Dojrzalam i jestem z tego zadowolona. Slowo 'wrocilam' tak bardzo tu nie pasuje. Wiec witajcie moi drodzy <3 nbsp="nbsp" p="p">

Ps: nie mam internetu tutaj wiec wszystko pisane bez niego, jak dostane modem w lapki to opublikuje
Ps2: klawiatura w moim laptopie zostala zalana i wszystko pisalam na ekranowce